"Chociaż kraj będzie podzielony, wzgórza i rzeki cierpące;
Wiosna przychodzi zielona znów do drzew i obsiewa trawą
Gdzie płatki zostały zrzucone jak łzy
I samotne ptaki opiewały ich smutek. "
Du Fu (AD 712-70), jeden z najwybitniejszych poetów Chińskich poświęcił sie do końca poezji. Posiadał niewielki status społeczny na urzędzie i trwał na drugorzędnym, cywilnym stanowisku. W trakcie powstnia Lu - shan, która zniszczyła pierwszą dynastię Tang został usunięty ze stanowiska i wysiedlony. Był zwykle biedny i czasami blisko głodu. Znamienitością w jego życiu było jego spotkanie i przyjaź z Li Po (701-62) . Wojna domowa otworzyła jego oczy na cierpienia swoich rodaków. Li Po (albo Li Bai - jego poezję zamieściliśmy w dodatku specjalnym) był uzdolnionym mechanikiem — zdumiewający technik.
Język jakim pisał jest zwięzły ale aluzyjny i jego poezja zawiera podobnie jak w Europejskiej: specyficzny rytm, rym, aluzję, odwzorowania, etc. Klasyczna chińska poezja jest niczym "wolny wiersz" i ma wymagane reguły i tradycję własnego stylu. Charakteru tradycyjnej chińskiej poezji możemy doświadczyć przez zaznajomienie się z podstawowymi chińskimi pojęciami poezji i wtedy istotę zawartą w treści utworów możemy porównywać z innymi, podobnymi. To jest miłe doświadczenie w poznaniu modelu pisarskiego odmiennej cywilizacji.
Chińska poezja często usiłuje wyrazić to co nie może naprawdę zostać opowiedziane. Wyraża wierszowane opowiadania albo niezwykłe tragedie. Chińczyk ujmuje poezję jako pewną aluzję do współczesnego życia i dawnego piśmiennictwa. Faktycznie , chińska estetyka jest odmienna od tej do której jesteśmy przyzwyczjeni, zawiera bardzo różne perspektywy. Tylko zachodnie pojęcie tragedii pozostaje nierozwinięte, ponieważ Chińczyk nie zachwyca się osobą, która przeciwstawia się światu.
Całe gospodarstwo Dufu to słomiany dom, oraz około 20 akrów ziemi, zawierących dwie części: Dom DuFu i Pokój Pisarski. Możesz zobaczyć posąg naturalnej wielkości Dufu przy jego domu i inne jego podobizny powstałe w dynastii Ming i Ch'ing.
Zapiski i rzeczy użytku osobistego Dufu zostały zebrane jako eksponaty muzealne. Zawierają cenne obrazy z wierszami Dufu i inne arcydzieła zrobione wyłącznie dla niego przez wybitnych artystów jak Qi Baishi, Xu Beihong i On Xiangning.
Konsultacja i j.polski przedstawionego w artykule wiersza - Adam Topor
Wiosna przychodzi zielona znów do drzew i obsiewa trawą
Gdzie płatki zostały zrzucone jak łzy
I samotne ptaki opiewały ich smutek. "
Du Fu (AD 712-70), jeden z najwybitniejszych poetów Chińskich poświęcił sie do końca poezji. Posiadał niewielki status społeczny na urzędzie i trwał na drugorzędnym, cywilnym stanowisku. W trakcie powstnia Lu - shan, która zniszczyła pierwszą dynastię Tang został usunięty ze stanowiska i wysiedlony. Był zwykle biedny i czasami blisko głodu. Znamienitością w jego życiu było jego spotkanie i przyjaź z Li Po (701-62) . Wojna domowa otworzyła jego oczy na cierpienia swoich rodaków. Li Po (albo Li Bai - jego poezję zamieściliśmy w dodatku specjalnym) był uzdolnionym mechanikiem — zdumiewający technik.
Język jakim pisał jest zwięzły ale aluzyjny i jego poezja zawiera podobnie jak w Europejskiej: specyficzny rytm, rym, aluzję, odwzorowania, etc. Klasyczna chińska poezja jest niczym "wolny wiersz" i ma wymagane reguły i tradycję własnego stylu. Charakteru tradycyjnej chińskiej poezji możemy doświadczyć przez zaznajomienie się z podstawowymi chińskimi pojęciami poezji i wtedy istotę zawartą w treści utworów możemy porównywać z innymi, podobnymi. To jest miłe doświadczenie w poznaniu modelu pisarskiego odmiennej cywilizacji.
Chińska poezja często usiłuje wyrazić to co nie może naprawdę zostać opowiedziane. Wyraża wierszowane opowiadania albo niezwykłe tragedie. Chińczyk ujmuje poezję jako pewną aluzję do współczesnego życia i dawnego piśmiennictwa. Faktycznie , chińska estetyka jest odmienna od tej do której jesteśmy przyzwyczjeni, zawiera bardzo różne perspektywy. Tylko zachodnie pojęcie tragedii pozostaje nierozwinięte, ponieważ Chińczyk nie zachwyca się osobą, która przeciwstawia się światu.
Całe gospodarstwo Dufu to słomiany dom, oraz około 20 akrów ziemi, zawierących dwie części: Dom DuFu i Pokój Pisarski. Możesz zobaczyć posąg naturalnej wielkości Dufu przy jego domu i inne jego podobizny powstałe w dynastii Ming i Ch'ing.
Zapiski i rzeczy użytku osobistego Dufu zostały zebrane jako eksponaty muzealne. Zawierają cenne obrazy z wierszami Dufu i inne arcydzieła zrobione wyłącznie dla niego przez wybitnych artystów jak Qi Baishi, Xu Beihong i On Xiangning.
Konsultacja i j.polski przedstawionego w artykule wiersza - Adam Topor
Licencja: Creative Commons
