Ogrody te sprawiają wrażenie samodzielnie powstałych z domieszką architektury wiejskiej, jak i naturalistycznej. Cechuje je swoboda, asymetria, a także bogactwo form. Jednak jak się okazuje wszystkie te elementy są celowo zaaranżowane. Typowe cechy architektury zieleni w ogrodzie angielskim to: obszerne żywopłoty, perfekcyjnie przystrzyżona murawa, przeplatające się kwiaty oraz krzewy. Wiąże się to z tym, że ogród w stylu angielskim ma nawiązywać jak najbardziej do naturalnego krajobrazu.
Ten styl dedykowany jest przede wszystkim do bardzo dużych ogrodów. W odróżnieniu od barokowego stylu, w którym dominują proste i symetryczne ścieżki – w ogrodach angielskich odnaleźć możemy kręte, wijące się alejki, które obsadzone są kępami długowiecznych roślin, w tym także winobluszczy, hibiskusów czy hortensji. W zaciszu tych alejek stawiane są często drewniane ławki, które mają wytworzyć romantyczną atmosferę. Romantycznego charakteru angielskiemu ogrodowi nadaje również mała architektura, idylliczne stawy, kaskady wodne, także piękne altany, pergole i trejaże oplecione bluszczem i różami, jak również cudownie kwitnące pnącza glicynii. Można stwierdzić, że ich projekty żywcem wyjęte są z powieści Jane Austen.
Za klucz do sukcesu w utrzymaniu ogrodu tego typu uważa się przemyślane założenie trawników oraz ich regularną pielęgnację (m.in. nawadnianie i koszenie). Aktualne doświadczenia architektów zieleni pozwalają w dzisiejszych czasach na założenie i urządzenie ogrodów w tym stylu nawet na względnie małych powierzchniach.
Mimo iż ten styl istnieje już kilkaset lat, to nadal nie zbywa mu na popularności – bardzo dużo aktualnych projektów ogrodów inspirowanych jest tym stylem. Należy jednak pamiętać, że planowanie ogrodu oraz urządzanie go w stylu angielskim jest nie lada wyzwaniem i należy do dość czasochłonnych.
W Polsce do najbardziej znanych ogrodów, które zaprojektowane są w tym style należą Łazienki Królewskie oraz ogrody Arkadii.
