Jeśli nie wyszczególnisz nazwy dysku, fdisk przyjmie, że chodzi Ci o pierwszy dysk w systemie. Możesz oczywiście podać, który dysk zamierzasz dzielić ńa partycje, na przykład jeśli ma to być drugi dysk IDE, powinieneś wydać polecenie:
fdisk /dev/hdb
Dyski IDE, ESDI i RLL nazywają się /dev/hda, /dev/hdb itp., natomiast dyski SCSI /dey/sda, /dev/sdb itd. W systemie może być do siedmiu dysków SCSI, więc ostatni z nich nazywałby się /dev/sdg (niektóre karty kontrolerów umożliwiają obsługę jeszcze większej liczby urządzeń!).
Polecenia linuxowego programu fdisk różnią się od polecea w wersji DOS-owej. Najważniejsze z nich to:
d usunięcie istniejącej partycji,
I wyświetlenie wszystkich dostępnych typów partycji,
n utworzenie nowej partycji,
p wyświetlenie aktualnej zawartości tablicy partycji,
q wyjście z programu bez zapisywania zmian,
t zmiana typu partycji,
v weryfikacja tablicy partycji,
w zapisanie zmian i wyjście z programu.
Powinieneś najpierw przejrzeć aktualną zawartość tablicy partycji, aby upewnić się, że odpowiednie wpisy są prawidłowe. Jeśli posiadasz partycję systemu DOS, powinna być ona widoczna. Jeśli założyłeś wcześniej partycje linuxowe pod kontrolą systemu DOS, one również powinny być widoczne, choć będą miały niewłaściwy typ.
Nie powinieneś używać linuxowego programu fdisk do tworzenia partycji dla innych systemów operacyjnych. Partycje dla DOS-u utwórz DOS-owym programem fdisk, ponieważ utworzone przez wersję linuxową nie zostaną prawidłowo rozpoznane.
