Gdy okazało się, że ponownie jestem w ciąży, była oczywiście wielka radość, było również mnóstwo innych uczuć...Była niepewność, ale było też wiele pytań: jak to będzie z dwójką dzieci, jak zareaguje na nowego członka rodziny starsza Dziewczynka. Bardzo szybko powiadomiliśmy ją o tym wydarzeniu, czekało nas jeszcze około 8 miesięcy, w których przygotowywaliśmy ją do zmian, jakie miały pojawić się w jej życiu wraz z narodzeniem siostry.
Ja natomiast pamiętam, jak będąc w ciąży długo nie mogłam uzmysłowić sobie tego co mnie czeka, jakie będzie to przyszłe dziecko i jak zdołam pomnożyć tą miłość na dwójkę. Jednak uświadomiłam sobie dość szybko, że "miłość się mnoży, gdy się ją dzieli" tak po prostu. Gdy tylko ujrzałam moją drugą Córcię, wiedziałam, że kocham ją bardzo- kocham je obie.
Jak zareagowała Starsza? Okazywała swoją zazdrość dość długo, robiła hałas, gdy Młodsza zasypiała, skakała po łóżku, gdy karmiłam Małą, okazywała swoją złość na różne sposoby. A my staraliśmy się jej dać naszą miłość i tyle ile mogliśmy zainteresowania tak, by nie czuła się nieswojo w nowej dla niej sytuacji. Po około pół roku ta największa fala zazdrości się uspokoiła.
Sednem problemu jest fakt, że nasza królewna, oczko w głowie rodziców nagle straciła główne zainteresowanie rodziców. Do tej pory dziecko było jedyne, w centrum uwagi i nagle się to zmienia. Starsze dziecko widzi, że mała istota staje się potencjalnym "konkurentem do tronu" jakim są rodzice, ich zainteresowanie. Trzeba dziecku dać czas, pozwolić mu na zazdrość, oczywiście w granicach rozsądku, pomóc mu w poradzeniu sobie z tymi nieznanymi emocjami i zachowaniami.
Przy okazji, gdy noworodek pojawi się w domu, warto zadbać o to, by starsze dziecko dostało, wraz z przybyciem tego młodszego, jakiś prezent, np. lalkę lub przytulankę.
Zabawka ta nie zastąpi rodzica, ale może stać się wspaniałym prezentem od nowo przybywającego do rodziny dziecka. Co można jeszcze robić, by zapewnić starszemu dziecku poczucie, że jest dla nas bardzo ważne:
- obejrzyjmy wspólnie filmy i zdjęcia z dzieciństwa starszego dziecka, niech wie, że i ono było takie malutkie, jak nowy dzidziuś,
- akceptujmy emocje związane z zazdrością o dzidziusia, bo są one normalne, jednak nie pozwalajmy na zachowania agresywne wobec dzidziusia,
- pozwalajmy na pomaganie przy zajmowaniu się dzidziusiem,
- znajdujmy czas dla starszego, taki tylko dla nas: rodzic i dziecko, gdy robimy coś razem, gdy bawimy się wspólnie lub spędzamy razem czas,
- tłumaczmy, pokazujmy mu przykłady relacji pomiędzy rodzeństwem, jeśli sami je posiadamy, opowiadajmy historie, jak to dobrze mieć rodzeństwo, jak można fajnie razem spędzać czas,
- kochajmy, kochajmy, kochajmy i okazujmy miłość, dzielmy się obowiązkami związanymi z wychowaniem dzieci z partnerem (niech jedno z nas zajmie się starszym, drugie młodszym dzieckiem).
Pamiętajmy, że w dużej mierze to od nas zależy, jak nasze dzieci będą postrzegać siebie nawzajem i jakie będą ich przyszłe relacje, dlatego pomagajmy im we wzajemnej akceptacji od początku ich wspólnej drogi.
