Dobrze mieć przyjaciół
Pilnowała źrebię żwawe,
co bawiło się na trawie,
jego matka, klaczka Diada,
martwiąc się, że nic nie jada!
Synek tupał kopytkami,
i uciekał jej czasami.
Nie słuchał też przestróg mamy,
pędził ślepo gdzieś polami.
Mama wciąż szukała synka,
pomagała jej rodzinka.
Aż pewnego dnia zaginął,
nie powracał, choć dzień minął.
Osioł słysząc rżenie Diady,
przerwał ośle serenady:
- Co się stało droga pani?
Kto tak mocno serce zranił?
Sowa usłyszała lament,
że kochany zginął Diament.
Wzięła sprawę w swoje ręce,
chciała pomóc jak najprędzej:
- Hu –hu – hu –pohukiwała.
Chmara ptaków się zleciała.
Sowa rzekła: - znajdźcie źrebię,
gdzie zginęło?- sama nie wiem.
Ptaki wzniosły się wysoko,
gdzie na wszystko miały oko,
zobaczyły, Diamencika,
jak nóżkami śmiesznie fikał.
Przy urwisku skakał w trawie,
i zapomniał się w zabawie!
Nad przepaścią z ostrą skałą,
zwierząt zginęło niemało!
Ptaki szybko wieść poniosły,
klacz z osiołkiem i dwie siostry,
przylecieli na ratunek.
Pilnie im potrzebny sznurek!
Bystry ptak linę wypatrzył,
oplótł nią źrebię raz dwa trzy.
I tak siłami wspólnymi,
klaczka z przyjaciółmi swymi,
Diamencika ocaliła,
wdzięczna im dozgonnie była.
Wychowanie
Ludzie także i zwierzęta,
uczą swoje niemowlęta,
jak zachować się w rodzinie,
i z nauką życie płynie.
Rodzic uczy swe maluchy.
Śpiewa, czyta do poduchy.
Maluch chłonie wiedzy tonę,
co jest słodkie a co słone.
Co jest lepsze a co gorsze?
Zdrowe śledzie, zdrowsze dorsze?
Czego lepiej nie dotykać,
kiedy szybko trzeba zmykać!
Wiedza wszystkim jest potrzebna,
mądrość płynie z niej niejedna.
Doświadczenie przyjdzie z czasem,
ucz się byś nie był głuptasem!
