Ukształtowanie terenu stanu jest wyżynno-górskie. W jego centralnej części leżą związane z przydomkiem Vermontu Góry Zielone, których najwyższe wzniesienie, Mansfeld, sięga prawie 1340 m n.p.m. Góry są częścią systemu Appalachów. Klimat panujący na terenie stanu należy do strefy umiarkowanej, o ciepłej odmianie. Szata roślinna składa się z lasów jodłowo-świerkowych, które licznie występują na stokach gór i wzniesień. Największe jezioro to Champlain, a rzeka Connecticut.
Pierwotnymi mieszkańcami Vermontu byli Irokezi. Pierwszym badaczem, który zapuścił się w te rejony w 1609 roku był Samuel de Champlain. W 1666 roku wzniesiono pierwszy fort - St. Anne.
Od 1724 roku zaznaczyła się wyraźnie na tym terenie aktywność Holendrów i Brytyjczyków. Zbudowali Fort Drummer przy obecnej granicy ze stanem Massachussets. Ziemie przez długi czas były obiektem spornym pomiędzy farncusko-brytyjskimi mieszkańcami. Kiedy wybuchła amerykańska wojna o niepodległość w 1777 jako New Connecticut ogłosił się niezależną republiką, z nowoczesną konstytucją, która jako pierwsza pośród konstytucji dawnych kolonii brytyjskich znosiła niewolnictwo i wprowadzała powszechne prawa wyborcze. Od 1791 roku Vermont jest 14. stanem Unii. Począwszy od lat 30. XIX wieku oraz po wojnie secesyjnej wielu farmerów wyemigrowała na zachód Stanów Zjednoczonych.
W XIX wieku źródłem gospodarki stała się produkcja mleka, jego przetworów oraz hodowla bydła. Istotną rolę odgrywała uprawa warzyw, owoców i ekploatacja marmurów, granitu i talku. Wtedy też rozwinęła się turystyka, powstały pierwsze hotele w ośrodkach sportów zimowych.
Stolica - Montpelier jest najmniejszą pod względem liczby ludności na całym terenie USA. Liczy zaledwie 8000 mieszkańców. Nazwa nawiązuje do europejskiego francuskiego odpowiednika. Do atrakcji turystycznych można zaliczyć Kellogg-Hubbard Library,gdzie znajduje się kopia fryzu partenońskiego, Muzeum Historyczne w Vermont i Galeria oraz Centrum Sztuki TW Wood.
