Klej do glazury

Wybór zaprawy klejowej zależy od rodzaju okładziny oraz podłoża, na którym zostanie ułożona. Przed użyciem zaprawy klejowej należy bardzo dokładnie zapoznać się z instrukcją jej zastosowania umieszczoną na opakowaniu. Konieczne jest także sprawdzenie jej daty produkcji, terminu ważności oraz wyglądu zewnętrznego. Jeśli mamy wątpliwości co do ostatniego parametru np. zaprawa jest zbrylona, niejednorodna w kolorystyce oraz konsystencji, lepiej wstrzymać się z jej użyciem. Należy także przestrzegać określonych przez producenta wymagań technologicznych takich jak: temperatura oraz wilgotność powietrza i podłoża, minimalna szerokość spoiny oraz czas spoinowania i pełnego obciążenia. Jeśli płytki ceramiczne są już wybrane i czekają w gotowość na ułożenie, rodzi się pytanie?, od czego zacząć układanie glazury na powierzchni ściany? należy zacząć  od zamocowania na ścianie prostej, gładkiej łaty drewnianej lub aluminiowej. Do zamocowania łaty należy użyć poziomnicy. Łatę mocuje się na wysokości drugiego rzędu płytek, pamiętając o powiększeniu wymiaru płytki o podwójny wymiar spoiny. Na ścianach z płyt gipsowo-kartonowych używa się zaprawy klejowej. Po przygotowaniu nanosi się ją równomiernie na ścianę przy pomocy zębatej stalowej pacy.  Zaprawę nakłada się wstępnie gładką stroną pacy, a następnie rozprowadza się po powierzchni ściany częścią zębatą. Wielkość zębów pacy zależy od wielkości płytek i stopnia perforacji ich spodniej płaszczyzny. Przyklejanie płytek rozpoczyna się od dołu w dowolnym narożniku, jeśli z rozplanowania wynika, że powinna się tam znaleźć cała płytka.  Jeśli pierwsza płytka musi być docięta, zacząć należy od przyklejenia drugiej całej płytki w odpowiedniej dla niej miejscu. Płytki ceramiczne należy przycisnąć ręką do ściany (płytki o większym rozmiarze dobija się dodatkowo gumowym młotkiem). W narożniku mocuje się listwę wykończeniową do glazury o profilu wewnętrznym. Po dobraniu właściwej wysokości profilu wciska się ramię montażowe listwy w zaprawę klejową w narożniku, wyrównuje się jego położenie na całej długości i zaszpachlowuje zaprawę klejową. Następnie układa się płytki na narożach tak, aby nie wystawały ponad wysokość profilu. Aby sprawdzić czy nałożona na ścianę zaprawa klejowa posiada jeszcze właściwości klejące, zaleca się wykonanie testu. Polega on na przyciśnięciu palców ręki do położonej zaprawy. Jeżeli klej pozostaje na palcach, wówczas można kontynuować przyklejanie płytek. Jeśli zaś palce pozostają czyste, należy usunąć starą warstwę kleju ze ściany i nanieść nową. Czas na korygowanie położenia płytki wynosi na ogół około 10 minut. Odpowiednio dobrane konsystencja zaprawy klejowej i wielkość zębów pacy powinna zapewnić, że po dociśnięciu płytki klej będzie pokrywać całą jej powierzchnię (min. 2/3 powierzchni). Należy to sprawdzić odrywając co pewien czas świeżo położoną płytkę od ściany. Jako ostatnie przykleja się płytki ceramiczne docinane w narożach i przy ościeżach. Sytuacja identyczna jest np. w łazienkach, płytki łazienkowe, w tych miejscach zazwyczaj trzeba dociąć na odpowiednią szerokość na skutek symetrycznego rozplanowania płytek na ścianie. W tym celu należy dokładnie zmierzyć wymiar, na jaki należy dociąć płytki. Wymierzoną szerokość zaznaczyć w postaci linii cięcia na powierzchni płytki. Wzdłuż zaznaczonej linii należy zarysować szkliwo przy pomocy maszynki do cięcia płytek ceramicznych, a następnie przełamać płytkę. Płytki podłogowe możemy dociąć za pomocą specjalnej maszynki do glazury, która jest niezbędna przy docinaniu terakoty o stosukowo dużej grubości lub, gdy chcemy uzyskać bardzo wąskie paski glazury, np. 2 cm szerokości. Jeśli otwór ma się znajdować w środku płytki, to wykonać go należy używając wiertarki ze specjalną przystawką i wiertłami diamentowymi lub przy pomocy piłki ze specjalnym wolframowym brzeszczotem. W drugiej metodzie nawierca się otwór w płytce przewleka przez niego brzeszczot piłki, a następnie – po ponownym zamontowaniu w oprawce piłki wycina otwór. Jeśli otwór ma znajdować się na brzegu płytki, to wykonujemy go cęgami fizarskimi lub piłką ze specjalnym wolframowym brzeszczotem. Najpierw należy jednak dokładnie umyć i odtłuścić powierzchnię starej okładziny.