kobieta zawiedziona?

Kiedy Mały Książe przybył na Ziemie i ujrzał tysiące róż zwątpij w niepowtarzalność róży na jego własnej planecie. Wszystkie róże były podobne, wiec co miała jego róża, co odróżniało ją od masy? Być może metafora róż w naszych czasach wydaje sie raczej „kiczowata”, ale w wymowie Antoine de Saint Exupery ciągle zachowuje swoją jakość. Być może nie tak bardzo życiową, ale literacką.
Zastanawiam, siᶒ nad tym, czy dzisiejsze kobiety nadal podświadomie mają ochotᶒ byc „róża” dla swojego partnera. Zapewne, wiele z nas nie przyznaje sie do tego, że czasami tᶒskni, za tym, by parter nie wściekał siᶒ, nazywając nas histeryczką tylko dlatego, że czasami narzekamy na nasze złe samopoczucie (chociaż w jego mniemaniu nie ma tu nic do narzekania!). Chodzi tu o to, że niepoprawny romantyzm w naszch czasach nie jest już w modzie, i czasem, same przed sobą siᶒ wsydzimy, gdy okazuje siᶒ, że jakaś czᶒść nas jest trochᶒ staromodna, i marzy o tym, aby znaleźć partnera a la Giaur, albo może też a la Werter (ale chyba wiᶒkszość z nas wolałaby mᶒskiego Giaura, niż nieśmiałego Wetrera).
Tylko, że postmodernistyczni mᶒżczyźni dziś czᶒsto niczym nie przypominają romanycznych bohaterow. Nawet chyba bardzej fascynuje ich obecnie idea bigamii, niż wierność jednej kobiecie. A może nie chodzi nam tylko o wierność samą w sobie, tylko o chᶒc bycia tą jedyną, tą "the one". Nasza kobieca prózność, bowiem,  potrzebuje ciągle adoracji, i dlatego, gdy odczuwa jej brak, zaczyna na wzór róży Małego Ksiecia, narzekać bez powodu. A to pociąga za sobą niezadowolenie z każdego związku. A może musimy zdać sobie w końcu raz na zawsze sprawᶒ, ze idea związku  miᶒdzy kobietą a meżczyzną i jego definicja w naszych czasach uległa zmianie, i że Giaur, Werter i idealna miłość dziś nie ma racji bytu.  To z pewnością zoszczᶒdzi nam załamań  w miłości i związkach.