Głównym celem tych zmian jest zredukowanie ilości zapotrzebowania na ciepło budynków we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej.
Zmiany nowej wersji warunków technicznych wchodzą w życie od dnia 1 stycznia 2014 roku. Rozporządzenie zakłada, że wymagania dotyczące wskaźnika zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną oraz współczynnika przenikania ciepła będą się stopniowo zwiększać wraz z rokiem 2017 oraz 2021. Działanie to ma na celu przygotowanie nas do spełnienia wymogów zapisanych w artykule 9 Dyrektywy 2010/31/UE. Docelowo, dyrektywa zakłada, że od 1 stycznia 2021 roku wszystkie nowe budynki powinny być budynkami o niemal zerowym zużyciu energii (NZEB).
Główne zmiany w warunkach technicznych dla obiektów budowlanych będą dotyczyć wentylacji nawiewno-wywiewnej oraz wskaźnika EP dla budynków, określającyego sezonowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną przeznaczoną do ogrzewania i wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku.
Dodatkowo, nowe budynki muszą spełniać jednocześnie wymagania dotyczące maksymalnego zapotrzebowania na energię pierwotną (EP) oraz w zakresie minimalnej izolacyjności termicznej przegród. Obecnie, nowoprojektowane budynki muszą spełniać tylko jeden z powyższych warunków.
Dyrektywa 2010/31/UE stawia za główny cel obniżenie ilości energii niezbędnej do pokrycia zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania. Najistotniejszą zmianą w warunkach technicznych jest zdefiniowanie stałych wartości wskaźnika EPH+W, wyrażającego sezonowe zapotrzebowanie na energię pierwotną do ogrzewania, wentylacji i przygotowania C.W.U. W zależności od dodatkowych elementów, wartość referencyjna może być zwiększona o ilość energii na chłodzenie i oświetlenie budynku. Założenie to uniezależnia wartość graniczną wskaźnika EP od geometrii obiektu.
