Doskonale o tym wiedzą webmasterzy (szczególnie XHTML), umieszczający w kodzie strony znaki trudne do uzyskania z klawiatury. Choć trzeba pamiętać, że także znaki, które można uzyskać z klawiatury (np. cudzysłów, apostrof) wprowadzone powinny zostać jako encje, gdyż znaki te w składni XML mają specjalne znaczenie (używane są do ograniczenia wartości atrybutów). Także w dokumentach XML "webmasterski" sposób wstawiania znaków specjalnych okaże się trafny. Aby w dokumencie XML skorzystać ze znaków specjalnych, użyć należy tzw. encji (ang. entities).
Encje to identyfikatory, reprezentujące dowolną część dokumentu lub zwykle zastępowany encją tekst. To ich pierwsza rola - zastępowanie. W praktyce używamy ich, by dowolny długi tekst (zwłaszcza, jeśli używany jest w dokumencie bardzo często) zastąpić krótkim jednoznacznym identyfikatorem (tzw. odwołaniem do encji).
Encje są typowe dla języków z rodziny SGML (ang. Standard Generalized Markup Language) i często można je spotkać w DTD (ang. Document Type Defintion), opisujących strukturę dokumentów takich, jak np. dokumenty HTML, XML, XHTML.
Więcej na http://www.xmlguru.net
Encje to identyfikatory, reprezentujące dowolną część dokumentu lub zwykle zastępowany encją tekst. To ich pierwsza rola - zastępowanie. W praktyce używamy ich, by dowolny długi tekst (zwłaszcza, jeśli używany jest w dokumencie bardzo często) zastąpić krótkim jednoznacznym identyfikatorem (tzw. odwołaniem do encji).
Encje są typowe dla języków z rodziny SGML (ang. Standard Generalized Markup Language) i często można je spotkać w DTD (ang. Document Type Defintion), opisujących strukturę dokumentów takich, jak np. dokumenty HTML, XML, XHTML.
Więcej na http://www.xmlguru.net
Licencja: Creative Commons
