Spawanie plazmowo-proszkowe to jedna z najnowocześniejszych metod łączenia materiałów, która zdobywa coraz większą popularność w różnych gałęziach przemysłu. Dzięki swoim unikalnym właściwościom i szerokiemu zastosowaniu, ta technika spawalnicza oferuje wiele korzyści w porównaniu do tradycyjnych metod spawania.
Materiały dodatkowe w postaci proszków kompozytowych o osnowie metalicznej są coraz częściej wykorzystywane do spawania plazmowego. Zawarte w osnowie cząstki ceramiczne mają bowiem niektóre właściwości przewyższające znacznie metale i stopy, np. wysoką temperaturę topnienia lub rozpadu, niski współczynnik rozszerzalności cieplnej, dużą twardość. Jeśli są one równomiernie rozłożone w osnowie napoiny, stanowią jej wydatne umocnienie. Uzyskane warstwy tego rodzaju mogą charakteryzować się dobrą stabilnością cieplną, żarowytrzymafością, wysoką odpornością na zużycie ścierne i adhezyjne, a także na erozję i kawitację.
Przy nakładaniu napoin metodą plazmową wykazano ogólnie, iż wzrost natężenia prądu i napięcia łuku oraz natężenia przepływu gazu plazmotwórczego zwiększa udział metalu podłoża w napoinie, podobnie jak zmniejszenie ilości podawanego proszku materiału napawanego.
Na wartość współczynnika wymieszania wpływają nie tylko parametry spawania. Znaczącą rolę odgrywa także skończona pojemność cieplna spawanych próbek podłoża. Należy spodziewać się wzrostu współczynnika wymieszania w wyniku ciągłego wzrostu temperatury podłoża. By zbadać wpływ tego czynnika,należy wykonać na każdej próbce dwie równoległe napoiny: pierwszą „na zimno" oraz drugą na podłożu podgrzanym ciepłem pierwszego ściegu.
Spawanie plazmowo-proszkowe znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, w tym w przemyśle naftowym i gazowym, chemicznym, energetycznym oraz w produkcji narzędzi i maszyn. Jest szczególnie cenione w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka odporność na korozję, ścieranie i ekstremalne temperatury.
