Nadpotliwość (hyperhidrosis) czyli nadmierne wydzielanie potu, nieadekwatne do sytuacji .
U osób z nadpotliwością ilość produkowanego przez organizm potu jest za duża w stosunku do ilości potu, którego potrzebuje organizm do zapewnienia prawidłowej termoregulacji. Ze względu na szeroko pojętą normę wydzielania potu rozpoznanie choroby często oparte jest na subiektywnym odczuciu pacjenta. Najczęściej objawy nadpotliwości (nadmiernego pocenia się) wystepują w okolicy pach, czoła, dłoni (rąk) i stóp.
Istnieje wiele metod leczenia (a dokładniej mówiąc, hamujących produkcję potu). Jedną z nich jest metoda związana z iniekcjami toksyny botulinowej w miejsca w których występuje nadmierne pocenie się. w Polsce w leczeniu wykorzystuje się głównie dwa preparaty toksyny botulinowej: Dysport i Botox.
Toksyna botulinowa typu A (BTX-A) jest egzotoksyną wytwarzaną przez laseczki Clostridium botulinum. Zbudowana jest z 2 łańcuchów - lekkiego (50 kD) i ciężkiego (100 kD) połączonych mostkiem disiarczkowym. Toksyna botulinowa typu A łączy się trwale z zakończeniami nerwowymi w miejscu podania, powoduje fragmentację białka SNAP-25 (synaptosomal protein) niezbędnego w procesie uwalniania acetylocholiny z zakończeń presynaptycznych. Skutkuje to zachamowaniem wydzielania potu (brak impulsu do wydzielania). Po wstrzyknięciu początek działania widoczny jest po 24-72 h, maksymalne działanie występuje po ok. 2 tyg. i utrzymuje się średni przez około 4 miesiące (od 2 do 6). Powtarzanie zabiegów pozwala wydłużyć czas działania toksyny (okres bez wydzielania potu) - po kolejnym zabiegu okres działania wydłuża się. Leczniczo stosuje się bardzo małe dawki, a działanie toksyny botulinowej ogranicza się do okolicy podania.
