Kit pszczeli znany był już starożytnym Grekom. Wskazuje na to jego światowa nazwa „Propolis”, która oznacza „przedmurze miasta”. Jej pochodzenie wynika stąd, że pszczoły budują czasem barierę propolisową tuż za otworem wejściowym do ula. Dzięki temu, każdy jego mieszkaniec musi przejść przez propolis jak przez matę dezynfekcyjną.
Kit pszczeli jest substancją która wzmacnia konstrukcję ula, uszczelnia go i zabezpiecza przez rozwojem mikroorganizmów. Służy jako spoiwo przytwierdzające plaster do ścianek ramki, oraz do naprawy wszelkich uszkodzeń ula. Kitem polerowane są też wnętrza komórek w plastrach, przed złożeniem jaj, miodu czy pierzgi. Kolejną funkcją jest mumifikacja uśmierconych jadem szkodników, które dostały sie do ula i są zbyt duże aby pszczoły mogły go usunąć.
Źródłem propolisu są zbierane przez pszczoły, smoliste i balsamiczne substancje z pączków roślin oraz żywica znajdująca się w szparach kory drzew. Dodatkowo, pszczoły wzbogacają propolis balsamem pyłkowym wytwarzanym w wolu miodowym. W niektórych tropikalnych krajach Południowej Ameryki, żyjące tam miejscowe pszczoły mieszają kit z glebą i woskiem, tworząc tzw. geopropolis.
Skład propolisu jest niezwykle złożony, a do dnia dzisiejszego poznano ponad 300 substancji które go tworzą. Są to żywice (45-55%) z których najważniejszymi grupami są flawonoidy, kwasy fenolowe i estry; woski i kwasy tłuszczowe (25-35%); olejki eteryczne (10%) pyłek (5%) zawierający 16 wolnych aminokwasów oraz inne substancje organiczne i mineralne (5%), a są to: 14 śladowych minerałów, ketony, laktony, chinony, steroidy, kwas benzoesowy, witaminy i cukry.
Uważa się, że niezwykła skuteczność działania propolisu stanowi sumę działań wszystkich składników mikrobiologicznie aktywnych. Jak wiadomo, bakterię potrafią szybko uodpornić się na większość antybiotyków, wytwarzając przeciwciała. Kolejne pokolenia bakterii stają się uodpornione i antybiotyk przestaje działać. Natomiast propolis jest całym zespołem synergicznie współdziałających związków chemicznych. Uniemożliwia to wytworzenie w ciągu jednego pokolenia bakterii tak olbrzymiej ilości przeciwciał, a więc możliwości uodpornienia się.
Kit pszczeli otrzymuje się przez oskrobanie miejsc styku ramek z ulem, samych ramek i innych elementów ula (beleczki odstępnikowe, powałki). Niektórzy pszczelarze zwiększają jego produkcję, pozostawiając więcej szpar i pustych przestrzeni. Stosuje się też specjalne poławiacze kitu.
Wiadomości na temat leczenia propolisem znajdziesz tutaj:
Propolis w medycynie
Kit pszczeli jest substancją która wzmacnia konstrukcję ula, uszczelnia go i zabezpiecza przez rozwojem mikroorganizmów. Służy jako spoiwo przytwierdzające plaster do ścianek ramki, oraz do naprawy wszelkich uszkodzeń ula. Kitem polerowane są też wnętrza komórek w plastrach, przed złożeniem jaj, miodu czy pierzgi. Kolejną funkcją jest mumifikacja uśmierconych jadem szkodników, które dostały sie do ula i są zbyt duże aby pszczoły mogły go usunąć.
Źródłem propolisu są zbierane przez pszczoły, smoliste i balsamiczne substancje z pączków roślin oraz żywica znajdująca się w szparach kory drzew. Dodatkowo, pszczoły wzbogacają propolis balsamem pyłkowym wytwarzanym w wolu miodowym. W niektórych tropikalnych krajach Południowej Ameryki, żyjące tam miejscowe pszczoły mieszają kit z glebą i woskiem, tworząc tzw. geopropolis.
Skład propolisu jest niezwykle złożony, a do dnia dzisiejszego poznano ponad 300 substancji które go tworzą. Są to żywice (45-55%) z których najważniejszymi grupami są flawonoidy, kwasy fenolowe i estry; woski i kwasy tłuszczowe (25-35%); olejki eteryczne (10%) pyłek (5%) zawierający 16 wolnych aminokwasów oraz inne substancje organiczne i mineralne (5%), a są to: 14 śladowych minerałów, ketony, laktony, chinony, steroidy, kwas benzoesowy, witaminy i cukry.
Uważa się, że niezwykła skuteczność działania propolisu stanowi sumę działań wszystkich składników mikrobiologicznie aktywnych. Jak wiadomo, bakterię potrafią szybko uodpornić się na większość antybiotyków, wytwarzając przeciwciała. Kolejne pokolenia bakterii stają się uodpornione i antybiotyk przestaje działać. Natomiast propolis jest całym zespołem synergicznie współdziałających związków chemicznych. Uniemożliwia to wytworzenie w ciągu jednego pokolenia bakterii tak olbrzymiej ilości przeciwciał, a więc możliwości uodpornienia się.
Kit pszczeli otrzymuje się przez oskrobanie miejsc styku ramek z ulem, samych ramek i innych elementów ula (beleczki odstępnikowe, powałki). Niektórzy pszczelarze zwiększają jego produkcję, pozostawiając więcej szpar i pustych przestrzeni. Stosuje się też specjalne poławiacze kitu.
Wiadomości na temat leczenia propolisem znajdziesz tutaj:
Propolis w medycynie
Licencja: Creative Commons
