Lekarz tradycyjnej medycyny chińskiej traktuje ciało człowieka jako określoną całość. Problemy związane z funkcjonowaniem jednego narządu mogą wynikać z zakłóceń wewnątrz innego narządu. Medycyna zachodu poszukuje czynników sprawczych- patogennych, natomiast lekarz chiński poszukuje mechanizmu, który spowodował, iż pewne czynniki mogły wpłynąć negatywnie na organizm.

Data dodania: 2006-10-07

Wyświetleń: 7438

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 1

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

1 Ocena

Licencja: Creative Commons

Chi Kung reguluje funkcje całego organizmu człowieka, nie skupia się jedynie na pojedynczym narządzie. W Chinach lekarze przeciwni są podziałom i zapisywaniu konkretnych ćwiczeń na dane schorzenia. Dominuje podejście całościowe. Mimo oczywistych korzyści płynących z uprawiania chińskich ćwiczeń profilaktycznych, system ten należy traktować jako uzupełnienie innych metod leczenia podnosząc tym samym jego skuteczność. Chi Kung stosuje się również jako doskonałą broń dla pacjenta przeciwko chorobie. W wyniku własnej aktywności pozbędzie się uczucia bycia bezradnym wobec choroby. Będzie czuł, że ma wpływ na przebieg choroby i zmianę swojego stanu zdrowia. Po jakimś czasie zrozumie, że on sam odgrywa decydującą rolę w procesie własnego leczenia.

Klasyka "Huang Di Nei Jing" opisuje to mniej więcej tak:


”Jeżeli wewnętrznie się skoncentrujesz, jeżeli skoncentrujesz swoją energię, w jaki sposób choroba może zaatakować? Należy oddychać esencją życia, bronić się przed zachorowaniem regulując własny oddech. Należy rozluźnić mięśnie. Kiedy umysł będzie spokojny prawdziwe CHI będzie pod kontrolą. Jeżeli opanujesz świat własnym sercem, zapanujesz nad YIN i YANG, będziesz oddychać esencją CHI, zachowasz spokojny, skupiony umysł, a twoje mięśnie działać będą łagodnie- będziesz żył tak długo, jak długo istnieć będzie Ziemia.”
Wskazuje to na miejsce, jakie zajmuje Chi Kung w tradycyjnej chińskiej medycynie. Zawarta w tym jest jedność ciała, umysłu i ducha, bardzo istotna dla chińskiej kultury i filozofii.

Jednym z celów nauki jest przygotowanie do wykorzystania systemu jako metody leczniczej. Osiągnięcie tej umiejętności wymaga od nas wielu godzin systematycznej pracy nad własnym ciałem. Wymaga to także wiedzy o formach, filozofii, zasadach, oraz opanowania innych niezbędnych elementów. Wszystko to tworzy całość i w programie ćwiczeń nie wolno pominąć żadnego z tych elementów, gdyż wiedza o jednym z nich wynika z wiedzy o innym. W rezultacie połączone ze sobą w całość pozwalają nam na pełne zrozumienie charakteru i istoty Tai Chi.

Kiedy praktykujemy Tai Chi, lub inną formę aktywności fizycznej nie pozwólmy sobie na schemat tych samych czynności, które wykonujemy. Po poznaniu wystarczającej ilości ćwiczeń i udoskonaleniu ich w sposób dostateczny starajmy się je wykorzystać umiejętnie. Korzystanie z formy, to nie zawsze powtarzanie ćwiczeń w określonym porządku. Jest to także wielokrotne powtarzanie wybranego fragmentu składającego się od dwóch do pięciu ćwiczeń, indywidualizacja ćwiczeń w miejscu i w poruszaniu się w przód, w tył i na boki. Za każdym razem spróbujmy wydobyć z siebie trochę energii, która sprawi, że dana chwila stanie się twórcza, a my będziemy czuli satysfakcję z ćwiczeń i przyspieszy to osiąganie coraz lepszych wyników. Umiejmy dostrzec prostotę i piękno wykonywanych ruchów. Psychika kieruje naszymi umiejętnościami, dostarczmy jej, zatem bodźców wynikających z chwili, w której potrafimy doświadczyć sensu tego, czego się uczymy. Jedni uczą się szybciej inni wolniej, ale każdy pragnie by jego rozwój przebiegał w sposób harmonijny.

Licencja: Creative Commons
1 Ocena