mimo upływu lat i przybywających siwych włosów jestem pełen optymizmu, poczucie to tym bardziej się zwiękasza, im bardziej obserwuje , to co mnie otacza.
Po latach pracy w szkole, obecnie menadżer w spółce akcyjnej. Popołudnia i weekendy ( nie wszystkie -:) ) uczę w Liceach dla Dorosłych
niezmienie sprawy związane z wychowaniem, profilaktyką jako wspomaganiem człowieka w rozwoju na różnych etapach jego życia.
dalszego własnego rozwoju, poprzez kontakt z innymi zainteresowanymi
ludzie są rzetelni i usmiechnięci
szczerość i jasne relacje
Wierzę, że po zapoznaniu się z pierwszą częścią konstruowania programu wychowawczego, lektura drugiej części przekona czytelnika, że warto samemu to zrobić. Zachęcam do tego, bowiem nie robi błędów ten, kto nic nie robi – trochę może trąci, to myszką, ale ma głęboki sens.
Niepotrzebny strach, że nie dam rady, że nie potrafię zrobić kroków, które maja podłoże naukowe jest przyczyną nieporozumienia i "małej wiary". Zachęcam do przyjrzenia sie krokom konstruowania programów wychowawczych. Naprawdę warto.
Czy program wychowawczy lub profilaktyczny, może stać się własnym narzędziem do pracy? Czy praca wychowawcy - nauczyciela, mistrza - przewodnika, może cieszyć? Tak - wystarczy chcieć zobaczyć siebie w roli modela postaw dla innych, ze wszystkim tym, co nas buduje, tworzy, bez ukrywania.
Profilaktyka, jako wspomaganie człowieka na różnych etapach jego rozwoju, może stać się podstawą do konstruowania programów wychowaczych, szkoły. Może być pomocnikiem dla nauczyciela-wychowawcy w pracy wychowaczej. Postrzeganie ucznia, może być obarczone stereotypizacjią, stąd warto poznać te mechanizmy.
Istotą pomagania jest nieuświadomiona (wielokrotnie) potrzeba człowieka bycia użytecznym, pomagać, to wspierać człowieka w rozwoju na różnych etapach jego życia. Pomagając innym, pomagamy również sobie.
mimo upływu lat i przybywających siwych włosów jestem pełen optymizmu, poczucie to tym bardziej się zwiękasza, im bardziej obserwuje , to co mnie otacza.
