Powojniki wymagają gleb żyznych i próchniczych, zasobnych w wapń i umiarkowanie wilgotnych. Są bardzo wrażliwe na suszę. Źle znoszą stanowiska przewiane wiatrem.
Rośliny kupowane w doniczkach można sadzić przez cały okres wegetacyjny od kwietnia do października, ale najlepiej na wiosnę. Najlepszym miejscem dla większości powojników jest ściana południowo – zachodnia lub południowo – wschodnia. Źle rosną na miejscach silnie nasłonecznionych od strony południowej. Aby zasadzić powojniki należy wykopać dół o wymiarach 60x60x60 cm lub głębszy, a nie dołek, w którym mieści się tylko bryła korzeniowa wyjęta z doniczki. Na dnie dołu układamy drenaż z drobnych kamieni i żwiru, aby woda nie stagnowała w strefie korzeni. Na drenaż sypiemy wiadro dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej. Pozostałą część wypełniamy ziemią ogrodniczą zmieszaną z odkwaszonym torfem. Powojniki sadzimy 5 – 10 cm głębiej niż rosły dotychczas. Glebę wokół rośliny udeptujemy, obficie podlewamy i przykrywamy korą, która zabezpiecza korzenie przed nadmiernym przegrzaniem i wysychaniem. Dolna część rośliny powinna być ocieniona, a górna nasłoneczniona, – dlatego wokół powojników sadzimy płytko korzeniące się byliny lub wysiewamy rośliny jednoroczne.
Powojniki wymagają intensywnego nawożenia. W drugim roku po posadzeniu i w latach następnych, wczesną wiosną, należy wokół roślin płytko przekopać obornik, w odległości 0,5 – 1 m ewentualnie w maju lub w czerwcu podlewać rozcieńczoną gnojówką (w stosunku 1: 10) w ilości 10 l na roślinę lub nawozami płynnymi np. Florowitem.
Ciecie powojników sprzyja dobremu krzewieniu i obfitemu kwitnieniu. Już po posadzeniu wczesną wiosną, należy przyciąć rośliny na wysokości 20 – 30 cm od ziemi nad parę dobrze wykształtowanych pąków. W latach następnych sposób ciecia zależy od odmiany i pory jej kwitnienia. U odmian wielokwiatowych, które rozpoczynają kwitnienie wcześnie na przełomie maja – czerwca, na zeszłorocznych pędach, a później powtarzają kwitnienie na nowych pędach, przycinamy wszystkie pędy na wysokości 100 – 150 cm. Powojniki kwitnące późno w lipcu – sierpniu już na tegorocznych pędach należy ciąć nisko 30 – 50 cm nad ziemią nad 2 – 3 parą pąków. Powojniki botaniczne kwitnące bardzo wcześnie w maju, na starych pędach nie przycina się wcale lub tnie się po kwietniu, aby skorygować nadmierne rozrastanie się roślin. Długie cięcie powoduje obfitsze kwitnienie, a krótkie wpływa na wielkość kwiatów.
