Kociołek żeliwny to pewien rodzaj garnka, który wyprodukowany jest z żeliwa szarego, które z kolei bardzo dobrze utrzymuje ciepło a topi się dopiero powyżej 1000 stopni celsjusza co umożliwia bezpośredni kontakt takiego naczynia z ogniem.Do Europy kociołki żeliwne przywieźli pasterze, którzy prowadzili koczowniczy tryb życia. Naczynia te były dla nich niezbędnym narzędziem, które pomagało im w tych ciężkich warunkach skosztować ciepły posiłek. Koczownicy madziarscy-bo tak się właśnie nazywali ,przywędrowali do nas około 1200 lat temu. Na początku owe kociołki wyglądały dość prowizorycznie z wiadomych względów, czyli brak rozwoju techniki oraz narzędzi. Z biegiem czasu zaczęły powstawać coraz to piękniejsze garnki kute a potem już odlewane. Pierwsze kociołki z żeliwa zaczęto odlewać na Śląsku i tak rozpowszechniły się w całej Polsce. W dalszym ciągu zdobywają swoich zwolenników a duszenie bądż prażenie staje się super zabawą i miłym argumentem, aby spotakć się w gronie przyjaciół oraz rodziny. Kociołki żeliwne mają bardzo prostą budowę i skłądają się z pokrywy ze śrubami, z misy oraz nóżek, które w razie potrzeby można odkręcić. Taki garnek z odkręconymi nóżkami, które oczywiście również są żeliwne można postawic np. w murowanym palenisku. Występują także kociołki emaliowane -tak jak na zdjęciu. Jedni uważają, że są łatwiejsze w utrzymaniu, gdyż nie wymagają konserwacji, inni natomiast twierdzą, ze najprawdziwszy i oryginalny smak wydobywają tylko te żeliwne. Zdania są podzielone, więc nie będę polemizować na ten temat.
Typowe dania z kociołka to ''duszonki'', ''prażonki'', czy pieczonki. Każde z tych określeń oznacza to samo danie, jednak w różnych rejonach naszego Kraju inaczej się na nie mówi. Oczywiście w kociołku można przyrządzać wiele przeróżnych potraw.
