Właśnie na początku XX wieku powstało w Niemczech wiele cmentarzy-ogrodów min. w Szczecinie, Monachium, Lubece, Kolonii i Hanowerze. Na grunt niemiecki przeniesione zostały z Anglii za sprawą Hermanna Muthesiusa.
Projekt Cmentarza Centralnego wykonał Wilhelm Meyer-Shwartau, który przybył do Szczecina w 1891 roku i obioł stanowisko miejskiego radcy budowlanego.
W tym projekcie wszystkie aspekty, począwszy od ukształtowania terenu a kończywszy na formie nagrobków, były bardzo ważne. Roślinność, którą obsadzano aleje była starannie dobrana i nic nie pozostawiono przypadkowi. Wzdłuż alei posadzono dęby, które według tradycji były oznaką trwałości, długowieczności, nieśmiertelności i symbolizowały królewski majestat. Sakralną symbolikę przedstawiała również lipa, którą obsadzono promenadę za kaplicą. W czasach przedchrześcijańskich była ona uważana za święte drzewo i wierzono że zapach lipy jest odwrotnością zapachu zwłok.
Olbrzymią rolę w ukształtowaniu całości Cmentarza odegrał również Georg Hannig, pierwszy dyrektor nekropolii. On to właśnie z żelazną konsekwencją egzekwował przestrzeganie regulaminu pochówków, formy i nawet materiałów używanych do wykonania nagrobków.
Dopiero dziś, po tylu latach możemy zobaczyć to co projektanci widzieć mogli wyłącznie oczami wyobraźni. Również dziś, odwiedzając groby bliskich nie zdajemy sobie sprawy jak zawiła jest historia tego cmentarza-parku, który przetrwał wojnę, czasy komunistyczne, gdy w Szczecinie starano się za wszelką cenę wymazać niemieckie ślady przeszłości miasta.
Dopiero w XXI wieku, gdy granice w Europie zostały otwarte na swoje miejsce zaczęły wracać przedwojenne nagrobki i pomniki, odnowione dzięki staraniom wielu ludzi i hojności tych, którzy rozumieją że przeszłości nie należy się wstydzić lecz ją pielęgnować gdyż Cmentarz Centralny w Szczecinie jest olbrzymią kartą historii miasta.
Projekt Cmentarza Centralnego wykonał Wilhelm Meyer-Shwartau, który przybył do Szczecina w 1891 roku i obioł stanowisko miejskiego radcy budowlanego.
W tym projekcie wszystkie aspekty, począwszy od ukształtowania terenu a kończywszy na formie nagrobków, były bardzo ważne. Roślinność, którą obsadzano aleje była starannie dobrana i nic nie pozostawiono przypadkowi. Wzdłuż alei posadzono dęby, które według tradycji były oznaką trwałości, długowieczności, nieśmiertelności i symbolizowały królewski majestat. Sakralną symbolikę przedstawiała również lipa, którą obsadzono promenadę za kaplicą. W czasach przedchrześcijańskich była ona uważana za święte drzewo i wierzono że zapach lipy jest odwrotnością zapachu zwłok.
Olbrzymią rolę w ukształtowaniu całości Cmentarza odegrał również Georg Hannig, pierwszy dyrektor nekropolii. On to właśnie z żelazną konsekwencją egzekwował przestrzeganie regulaminu pochówków, formy i nawet materiałów używanych do wykonania nagrobków.
Dopiero dziś, po tylu latach możemy zobaczyć to co projektanci widzieć mogli wyłącznie oczami wyobraźni. Również dziś, odwiedzając groby bliskich nie zdajemy sobie sprawy jak zawiła jest historia tego cmentarza-parku, który przetrwał wojnę, czasy komunistyczne, gdy w Szczecinie starano się za wszelką cenę wymazać niemieckie ślady przeszłości miasta.
Dopiero w XXI wieku, gdy granice w Europie zostały otwarte na swoje miejsce zaczęły wracać przedwojenne nagrobki i pomniki, odnowione dzięki staraniom wielu ludzi i hojności tych, którzy rozumieją że przeszłości nie należy się wstydzić lecz ją pielęgnować gdyż Cmentarz Centralny w Szczecinie jest olbrzymią kartą historii miasta.
Licencja: Creative Commons
