Sześciolatek przygotowuje się do pójścia do szkoły. Zerówkę będzie kończył w przedszkolu lub szkole - w zależności od wyboru rodzica. Ale co decyduje, że nasze dziecko osiągnie sukces w szkole, że sprosta wymaganiom szkolnym? Czy fakt, że potrafi czytać i pisać jest wystarczający, aby móc powiedzieć, że nasze dziecko poradzi sobie w szkole?To zależy czy osiągnęło ono tzw. dojrzałość szkolną, tj. prawidłowy rozwój tak intelektualny, jak i emocjonalny, społeczny, fizyczny,oraz umiejętności percepcyjno - motoryczne. Czyli jak widać jest to złożony zespół różnych sfer.
Dojrzałość umysłowa - następuje taki rozwój mowy komunikatywnej, że dziecko jest w stanie werbalizować swoje myśli, uczucia, spostrzeżenia, wnioski, przeżycia oraz rozumieć treści wypowiedzi nauczyciela, kolegów, słuchanej literatury. Jego mowa jest prawidłowa, tj. bez problemów logopedycznych, czyli zrozumiała. Opanowuje pamięciowo poznawane treści, potrafi je odtworzyć, nauczyć się wiersza i piosenki na pamięć. Ma rozwiniętą wyobraźnie i myślenie pojęciowe. Skupia uwagę na dłuższy czas koncentrując się na czynności, zadaniu, które zawsze doprowadza do końca, gdyż spodziewa się określonego efektu swojej pracy. Wykonuje prace według instrukcji.
Dojrzałość emocjonalna- rozróżnia emocje pożądane od niewłaściwych, opanowuje swoje niepożądane emocje, np. rozstaje się bez problemu z rodzicami, nie popada często w konflikty z rówieśnikami. Potrafi nawiązać emocjonalną więź z nauczycielem i kolegami z grupy, ma przyjaciół, z którymi lubi przebywać. Jest odporne na krytykę, bierze udział w grach konkurencyjnych, ale potrafi przyjąć porażkę, czyli przegrać bez okazywania nadmiernych emocji. Cieszy się z sukcesów i nie zraża się porażką.
Dojrzałość społeczna - podporządkowuje się poleceniom nauczyciela, rodzica, nawiązuje przyjazne relacje z otoczeniem, jest gotowe do niesienia pomocy, współdziała w grupie, podejmuje się zadań, przejawia inicjatywę, nie obawia się nadmiernie publicznej prezentacji, np. występy z programami artystycznymi wyraża się w umiejętności dostosowania się dziecka do wymagań otoczenia w zakresie podporządkowania się poleceniom. Jest ono silnie związane emocjonalnie ze swymi najbliższymi, ale także jest przywiązane do kolegów z przedszkola, z którymi potrafi się zgodnie bawić. Stopniowo uczy się współdziałania w grupie.
Dojrzałość fizyczna - to jest stan zdrowia, sprawność ruchowa, odporność na zmęczenie,osiągnięty ciężar ciała, wzrost. Dojrzałość ta pozwala na osiągnięcie umiejętności takich jak wspinanie się na urządzenia, pełzanie, skakanie, gry z piłką, wykonuje prawidłowo proste ćwiczenia gimnastyczne: przysiady, siady, skłony,podskoki naprzemienne. Ma dobrze rozwiniętą koordynacje ruchową; czyli jeździ na rowerku, nartach, rolkach itp., itp. Ma również prawidłową koordynację wzrokowo - ruchową, tj. wycina, rysuje: koło, kwadrat, trójkąt, znaki litero podobne oraz pisze litery pisane.
Co możesz Ty zrobić dla dojrzewania swojego dziecka do szkoły? Przedszkole w ogromnym stopniu przyczynia się do wspomagania rozwoju dziecka i przygotowania go do roli ucznia. Wiele jednak zależy od jego środowiska rodzinnego. Zauważone problemy w wymienionych wyżej sferach powinny być konsultowane z nauczycielem, a wypadkach trudniejszych z poradnią psychologiczno - pedagogiczną. W ten sposób możemy zapobiec wielu późniejszym problemom szkolnym.
Dom tutaj będzie pełnił główną rolę w zabezpieczeniu dziecku poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego. Przytulaj swoje dziecko, czytaj mu bajki, rozmawiaj na tematy go interesujące, rób wspólne z nim wyprawy zakończone miłym akcentem: lodami, ciastkiem, graj z nim w gry edukacyjne, ale i ruchowe, razem idźcie na rower, razem oglądnijcie film. Dobieraj treści właściwe dla możliwości intelektualnych, ale i emocjonalnych 6-latka. Nie daj się zwariować modom i trendom. Stwórz zasady, które będą rozwijać ale i chronić Twoje jeszcze kruche przecież dziecko. Zadbaj o jego prawa, ale daj mu też stałe proste obowiązki, np. wyniesienie śmieci, posprzątanie po sobie zabawek, zostawienie toalety w czystości, itp. Nagradzaj go za konkretne czynności solidnie wykonane, ale bądź też dla niego autorytetem. Możesz się mylić, wtedy przeproś, nie okazuj nadmiernej agresji, bo wychowasz agresora. Staraj się być stałym w stawianych swojemu dziecku wymaganiach. Pamiętaj, że Twoje słowa, które będą bez pokrycia w Twoich działaniach nie będą miały żadnego znaczenia - nie wychowujemy swoimi słowami, ale całym sobą. Dziecko to baczny obserwator, uczy się przez naśladowanie. Życzę wytrwałości, bo warto naprawdę warto.
Małgorzata Kucharska
http://www.w-przedszkolu.pl
Dojrzałość umysłowa - następuje taki rozwój mowy komunikatywnej, że dziecko jest w stanie werbalizować swoje myśli, uczucia, spostrzeżenia, wnioski, przeżycia oraz rozumieć treści wypowiedzi nauczyciela, kolegów, słuchanej literatury. Jego mowa jest prawidłowa, tj. bez problemów logopedycznych, czyli zrozumiała. Opanowuje pamięciowo poznawane treści, potrafi je odtworzyć, nauczyć się wiersza i piosenki na pamięć. Ma rozwiniętą wyobraźnie i myślenie pojęciowe. Skupia uwagę na dłuższy czas koncentrując się na czynności, zadaniu, które zawsze doprowadza do końca, gdyż spodziewa się określonego efektu swojej pracy. Wykonuje prace według instrukcji.
Dojrzałość emocjonalna- rozróżnia emocje pożądane od niewłaściwych, opanowuje swoje niepożądane emocje, np. rozstaje się bez problemu z rodzicami, nie popada często w konflikty z rówieśnikami. Potrafi nawiązać emocjonalną więź z nauczycielem i kolegami z grupy, ma przyjaciół, z którymi lubi przebywać. Jest odporne na krytykę, bierze udział w grach konkurencyjnych, ale potrafi przyjąć porażkę, czyli przegrać bez okazywania nadmiernych emocji. Cieszy się z sukcesów i nie zraża się porażką.
Dojrzałość społeczna - podporządkowuje się poleceniom nauczyciela, rodzica, nawiązuje przyjazne relacje z otoczeniem, jest gotowe do niesienia pomocy, współdziała w grupie, podejmuje się zadań, przejawia inicjatywę, nie obawia się nadmiernie publicznej prezentacji, np. występy z programami artystycznymi wyraża się w umiejętności dostosowania się dziecka do wymagań otoczenia w zakresie podporządkowania się poleceniom. Jest ono silnie związane emocjonalnie ze swymi najbliższymi, ale także jest przywiązane do kolegów z przedszkola, z którymi potrafi się zgodnie bawić. Stopniowo uczy się współdziałania w grupie.
Dojrzałość fizyczna - to jest stan zdrowia, sprawność ruchowa, odporność na zmęczenie,osiągnięty ciężar ciała, wzrost. Dojrzałość ta pozwala na osiągnięcie umiejętności takich jak wspinanie się na urządzenia, pełzanie, skakanie, gry z piłką, wykonuje prawidłowo proste ćwiczenia gimnastyczne: przysiady, siady, skłony,podskoki naprzemienne. Ma dobrze rozwiniętą koordynacje ruchową; czyli jeździ na rowerku, nartach, rolkach itp., itp. Ma również prawidłową koordynację wzrokowo - ruchową, tj. wycina, rysuje: koło, kwadrat, trójkąt, znaki litero podobne oraz pisze litery pisane.
Co możesz Ty zrobić dla dojrzewania swojego dziecka do szkoły? Przedszkole w ogromnym stopniu przyczynia się do wspomagania rozwoju dziecka i przygotowania go do roli ucznia. Wiele jednak zależy od jego środowiska rodzinnego. Zauważone problemy w wymienionych wyżej sferach powinny być konsultowane z nauczycielem, a wypadkach trudniejszych z poradnią psychologiczno - pedagogiczną. W ten sposób możemy zapobiec wielu późniejszym problemom szkolnym.
Dom tutaj będzie pełnił główną rolę w zabezpieczeniu dziecku poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego. Przytulaj swoje dziecko, czytaj mu bajki, rozmawiaj na tematy go interesujące, rób wspólne z nim wyprawy zakończone miłym akcentem: lodami, ciastkiem, graj z nim w gry edukacyjne, ale i ruchowe, razem idźcie na rower, razem oglądnijcie film. Dobieraj treści właściwe dla możliwości intelektualnych, ale i emocjonalnych 6-latka. Nie daj się zwariować modom i trendom. Stwórz zasady, które będą rozwijać ale i chronić Twoje jeszcze kruche przecież dziecko. Zadbaj o jego prawa, ale daj mu też stałe proste obowiązki, np. wyniesienie śmieci, posprzątanie po sobie zabawek, zostawienie toalety w czystości, itp. Nagradzaj go za konkretne czynności solidnie wykonane, ale bądź też dla niego autorytetem. Możesz się mylić, wtedy przeproś, nie okazuj nadmiernej agresji, bo wychowasz agresora. Staraj się być stałym w stawianych swojemu dziecku wymaganiach. Pamiętaj, że Twoje słowa, które będą bez pokrycia w Twoich działaniach nie będą miały żadnego znaczenia - nie wychowujemy swoimi słowami, ale całym sobą. Dziecko to baczny obserwator, uczy się przez naśladowanie. Życzę wytrwałości, bo warto naprawdę warto.
Małgorzata Kucharska
http://www.w-przedszkolu.pl
Licencja: Creative Commons
