Wędliny tradycyjne
Produkowane są według Tradycyjnej, często regionalnej receptury. Wędliny te są produkowane bez dodatków sztucznych, konserwantów i polepszaczy smaku. Jedynym konserwantem jest sól z niewielkim dodatkiem soli peklującej.
Każdy producent a obowiązek zamieszczenia składu wędlin na swoich wyrobach.
Tradycyjne wędzonki powstają w wędzarniach opalanych wyłącznie drewnem, najczęściej w dymie z drewna bukowego, dębowego, jabłoniowego, czy tez jałowca. Nie ma tam aromatu wędzarniczego jak w przypadku wędlin produkowanych masowo.
Większość konwencjonalnych wędzonek wędzona jest nowoczesnymi metodami, w których wykorzystuje się preparaty dymu wędzarniczego – jest to mieszanina tłuszczu i związków chemicznych z dymu i przypraw.
Mięso wykorzystywane do produkcji tradycyjnych wędlin pochodzi ze zwierząt hodowanych przez okolicznych rolników,
a nie z przemysłowych hodowli, dlatego wolne jest od różnego rodzaju antybiotyków czy hormonów.
Żywność tradycyjna nie tylko jest zdrowsza, ale i smakuje dużo lepiej. W sklepie pytaj o skład wędlin.
Wędliny tradycyjne nie są produkowane masowo, gdyż mięso użyte przy jego produkcji nie może pochodzić z przemysłowych hodowli.
Wędliny Ekologiczne
Wytwarzane są w podobny sposób co tradycyjne, jednak spełniają jeszcze jeden ważny warunek. Mięso pochodzi od zwierząt hodowanych metodą ekologiczną, czyli bez stymulatorów wzrostu, żywione pokarmem pochodzącym z upraw ekologicznych, mają dostęp do pastwisk, wybiegów, światła słonecznego.
Do wyrobu wędlin ekologicznych stosowane jest mięso odpowiednich ras trzody chlewnej i bydła. Są to najczęściej rasy rodzime cechują się wysokimi walorami jak: genetyczna odporność na choroby, wysoka płodność, długowieczność oraz zdolności adaptacyjne do warunków środowiskowych i nie wzbogacanych intensywnie pasz. Przy produkcji wędlin ekologicznych stosowane są również zioła z upraw ekologicznych.
Wędliny Ekologiczne posiadają certyfikat ekologiczny, który sprzedawca jest zobowiązany pokazać klientowi. Na banderolach zamieszczony powinien być znak graficzny, który jest odzwierciedleniem tego, że produkt został wytworzony zgodnie
z systemem kontroli i certyfikacji produkcji ekologicznej. Jest to wspólnotowy znak "rolnictwo ekologiczne" umieszczony na etykiecie produktu oraz napis „rolnictwo ekologiczne – system kontroli WE”.
Oprócz wspominanego, coraz powszechniej stosowanego logo europejskiego z kłosem, uprawnienia jednostek certyfikujących, mają:
Jednostka Certyfikacji Produkcji Ekologicznej:
PNG Sp. z o.o.
AGRO BIO TEST Sp. z o. o.
BIOEKSPERT Sp. z o.o
COBICO Sp. z o.o.
EKOGWARANCJA PTRE Sp. z o.o.
POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI S.A. ODDZ/ W PILEBIOCERT MAŁOPOLSKA Sp. z o.o.
Jednostki certyfikujące regularnie raz do roku odbywają kontrole w gospodarstwach i przetwórniach certyfikowanych.
Wydawany jest certyfikat, który może być rok rocznie odnawiany po przejściu pozytywnej kontroli.
Zanim jednak zdecydujemy się na zakup żywności określanej mianem „Ekologiczna” powinniśmy pamiętać, o tym, że nazwa ta bywa często nadużywana. Bywa tak, że producenci używają chwytów marketingowych dla swoich produktów i określają je mianem: Zdrowa Żywność, produkty prosto od chłopa, naturalne, bez konserwantów, z najczystszych terenów Polski itp.
Jest to jednak tylko nazwa potoczna.
Eko-żywność musi spełnić szereg warunków. Przede wszystkim w odróżnieniu od konwencjonalnej żywności jest certyfikowana.
Najważniejszą i najczęściej wymienianą zasadą eko-produkcji jest stosowanie środków naturalnych, nie przetworzonych technologicznie. W produkcji eko-żywności niedopuszczalne jest stosowanie genetycznych modyfikacji, a w produkcji zwierzęcej pasz przemysłowych, antybiotyków czy stymulatorów wzrostu. Gleby, na których rosną ekologiczne uprawy nawożone są nawozami zielonymi, kompostem, obornikiem i innymi minerałami pochodzącymi z przyrody.
Wędliny produkowane masowo.
Musimy pamiętać o tym, że przy produkcji konwencjonalnej żywności, czyli takiej która możemy kupić w marketach powszechnie stosuje się dodatki
i substancje wspomagające, które są szkodliwe dla naszego organizmu oraz, że Żywność konwencjonalna jest genetycznie modyfikowana.
Przede wszystkim są to środki przedłużające trwałość i stabilizujące barwę (NaCl, azotyny, azotany), przeciwutleniacze ograniczające powstawanie nitrozoamin (izoaskorbnian i askorbinian sodu), dodatki regulujące kwasowość (cytryniany), konserwujące i stabilizujące smak, barwę (sorbiniany, octany, mleczany) oraz wzmacniające smak i zapach (glutaminian sodu). Również ważną grupą dodatków, mającą wpływ na atrakcyjny wygląd, są sekwestranty (fosforany), emulgatory (estry kwasów tłuszczowych), a także cała gama tzw. wypełniaczy i zagęstników (skrobie, hydrokoloidy, żelatyny i białka).
Stosuje się je po to, aby zużyć do produkcji jak najmniej właściwego składnika, czyli mięsa. Które czasami potrafi stanowić w wyrobach śladowe ilości.
Mięso z produkcji konwencjonalnej zawiera w sobie sztuczne wspomagacze, odżywki, hormony wzrostu i inne produkty mające doprowadzić do zwiększonej masy zwierząt w sposób nienaturalny, a więc niekoniecznie bez wpływu na zdrowie zwierzęcia i w konsekwencji nasze.
Przede wszystkim trzeba mieć świadomość, że dodatki stosowane w przemyśle mięsnym, pozwalają w znacznym stopniu obniżyć koszty produkcji poprzez podnoszenie pewnych parametrów fizykochemicznych, zwiększenie trwałości oraz nadanie produktom formy bardziej atrakcyjnej wizualnie.
Obniżenie w ten sposób kosztów produkcji niesie ze sobą pewne ograniczenia i zagrożenia. Przede wszystkim wtedy, gdy producenci nie stosują zalecanych ilości dodatków lub w znaczącym stopniu zaniżają zawartość głównego składnika mięsnego w produkcie końcowym. Kompromis ten jest bardzo trudny
do osiągnięcia, ponieważ producenci są pod ciągłą presją ze strony konsumentów oraz sieci handlowych, które chcą kupować produkty jak najtańsze.
W związku z powyższym ilość mięsa w wędlinach zastąpiona jest chemią. Rzadko kto prosi w markecie o pokazanie składu szynki czy polędwicy.
Dlatego też wszystkie te wędliny maja taki sam smak. Bo do ich produkcji używany jest ten sam składnik- glutaminian sodu.
W produkcji masowej stosowany są fosforany, których jedną z najważniejszych pseudo zalet jest zdolność wiązania wody, co pozwala na tzw. podnoszenie wydajności produktów mięsnych. Tzn. więcej wody w produktach więcej kilogramów. Ale na pewno nie mięsa. Do wędlin dodawana jest skrobia kukurydziana, która jest wypełniaczem. Zwiększa się wtedy wydajność produktu, a tym samym obniża koszt jego wytworzenia.
Masz wybór.. Ty decydujesz co jesz!
