Przykrótkie wędzidełko podjęzykowe jest częstą zmianą anatomiczną w budowie jamy ustnej. Występuje z częstością około 1:2000 urodzeń i zdarza się, że występuje rodzinnie.
Niewłaściwa długość wędzidełka ogranicza ruchy języka, co w konsekwencji prowadzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca połykania oraz powoduje liczne wady wymowy.
Wędzidełko podjęzykowe jest tworem włóknistym, jego cechą charakterystyczną jest elastyczność, dlatego wielu lekarzy zamiast kierować pacjenta na zabieg, poleca intensywne ćwiczenia języka. Logopeda konsultując się z chirurgiem lub laryngologiem zwykle ocenia prawidłową budowę i ruchomość języka i w zależności od oceny kieruje pacjenta na zabieg zwany frenulectomią. Zabieg przynosi szybkie efekty, ale po jego wykonaniu intensywnie ćwiczyć. Zabieg podcięcia wędzidełka jest istotny, ponieważ wada ta może powodować zaburzenia ssania oraz połykania, transport pożywienia jest również niewłaściwy.
Tak naprawdę jednak bardzo często sam rodzic może zauważyć pewne nieprawidłowości, kiedy poprosi dziecko o wysunięcie języka, zauważy ,że język słabo się wysuwa (dziecko nie jest w stanie dotknąć nosa ani brody), natomiast końcówka języka ma charakterystyczny kształt i przypomina serce. Ankyloglossię zauważyć można zaraz po urodzeniu dziecka.
Dziecko z przykrótkim wędzidełkiem ma liczne wady wymowy, do najczęstszych zaburzeń zaliczamy seplenienie międzyzębowe trzech szeregów, gdzie język w trakcie artykulacji wsuwa się między zęby.
Nieprawidłowo są również realizowane głoski t,d,n,r oraz l. Głoska l w ontogenezie mowy pojawia się około 2-3 roku, a więc nieprawidłowości w wymowie również można zaobserwować bardzo szybko.
Podsumowując, nie należy lekceważyć żadnych nieprawidłowości w budowie narządów artykulacyjnych naszych dzieci. W razie sytuacji nieniepokojących warto zawsze zasięgnąć opinii specjalisty.
Przykładowe ćwiczenia, które można wykonywać przed lub po zabiegu, w celu usprawnienia języka:
- lizanie lodów trzymanych w takiej odległości od buzi,
- oblizywanie warg przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie zębów przy szeroko otwartej buzi
- liczenie zębów przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie ust posmarowanych czekolada lub miodem
- naśladowanie kota wylizującego talerzyk po budyniu
- oblizywanie kącików ust
- machanie językiem na boki.
Marta Baj
www.logop-logopedia.prv.pl
Niewłaściwa długość wędzidełka ogranicza ruchy języka, co w konsekwencji prowadzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca połykania oraz powoduje liczne wady wymowy.
Wędzidełko podjęzykowe jest tworem włóknistym, jego cechą charakterystyczną jest elastyczność, dlatego wielu lekarzy zamiast kierować pacjenta na zabieg, poleca intensywne ćwiczenia języka. Logopeda konsultując się z chirurgiem lub laryngologiem zwykle ocenia prawidłową budowę i ruchomość języka i w zależności od oceny kieruje pacjenta na zabieg zwany frenulectomią. Zabieg przynosi szybkie efekty, ale po jego wykonaniu intensywnie ćwiczyć. Zabieg podcięcia wędzidełka jest istotny, ponieważ wada ta może powodować zaburzenia ssania oraz połykania, transport pożywienia jest również niewłaściwy.
Tak naprawdę jednak bardzo często sam rodzic może zauważyć pewne nieprawidłowości, kiedy poprosi dziecko o wysunięcie języka, zauważy ,że język słabo się wysuwa (dziecko nie jest w stanie dotknąć nosa ani brody), natomiast końcówka języka ma charakterystyczny kształt i przypomina serce. Ankyloglossię zauważyć można zaraz po urodzeniu dziecka.
Dziecko z przykrótkim wędzidełkiem ma liczne wady wymowy, do najczęstszych zaburzeń zaliczamy seplenienie międzyzębowe trzech szeregów, gdzie język w trakcie artykulacji wsuwa się między zęby.
Nieprawidłowo są również realizowane głoski t,d,n,r oraz l. Głoska l w ontogenezie mowy pojawia się około 2-3 roku, a więc nieprawidłowości w wymowie również można zaobserwować bardzo szybko.
Podsumowując, nie należy lekceważyć żadnych nieprawidłowości w budowie narządów artykulacyjnych naszych dzieci. W razie sytuacji nieniepokojących warto zawsze zasięgnąć opinii specjalisty.
Przykładowe ćwiczenia, które można wykonywać przed lub po zabiegu, w celu usprawnienia języka:
- lizanie lodów trzymanych w takiej odległości od buzi,
- oblizywanie warg przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie zębów przy szeroko otwartej buzi
- liczenie zębów przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie ust posmarowanych czekolada lub miodem
- naśladowanie kota wylizującego talerzyk po budyniu
- oblizywanie kącików ust
- machanie językiem na boki.
Marta Baj
www.logop-logopedia.prv.pl
Licencja: Creative Commons
