Nieruchomości – domy, mieszkania, przeróżne budowle a także działki nie istniałyby gdyby nie budownictwo. To właśnie dzięki niemu powstają obiekty, w których mieszkamy, uczymy się, bawimy, pracujemy. Bez budownictwa nie byłoby zarówno wspaniałych dzieł architektury jak i zwyczajnych domów. Co ciekawego możemy się na ten temat dowiedzieć?
Budownictwo jest umiejętnością wznoszenia różnego rodzaju budowli, w tym także obiektów inżynieryjnych. Jest to również dziedzina wiedzy zajmująca się projektowaniem, konstruowaniem i realizowaniem konkretnych budowli.
Najbardziej charakterystyczną cechą budownictwa na ziemiach polskich była dominacja drewna jako budulca, która trwała aż do przełomu XIX i XX w. Z kamienia i cegły wznoszono przede wszystkim świątynie, obiekty rezydencjonalne oraz dzieła obronne. Było tak dlatego ponieważ owa technika budowlana była w tamtych czasach droga i mogli sobie na nią pozwolić tylko najbogatsi obywatele i najpotężniejsze instytucje. Murowana zabudowa pojawiała się tylko w najważniejszych miastach. Na przełomie XIV i XV w. wykształciły się cechy grupujące fachowców z branży budowlanej, ale wkrótce ustrój cechowy stał się barierą w nowocześniejszej organizacji prac budowlanych.
Przemiany w budownictwie wiązały się z nowymi trendami w architekturze oraz ze stałym postępem technicznym. Prócz obiektów wznoszonych w duchu europejskiego uniwersalizmu, masowo pojawiały się domy charakterystyczne dla ziem polskich, czyli np. chałupa lub dwór szlachecki, z łamanym „polskim dachem”, kryte gontem lub strzechą. Najbardziej konserwatywne było zawsze budownictwo wiejskie, najwytrwalej trzymające się tradycji.
Osobnym zagadnieniem budowlanym jest architektura, będąca „sztuką piękną” w budownictwie, zajmująca się stroną estetyczną projektowania: od budowli, przez zespoły osiedleńcze (urbanistyka) po kształtowanie krajobrazu (architektura krajobrazu).
Mieszkania, w których teraz żyjemy są wynikiem wieloletnich przemian w tradycji budownictwa. Jest to dziedzina silnie ewoluująca, nowe budowle powstają masowo w dużych, rozwijających się miastach. Dzięki budownictwu możemy podziwiać piękne zabytki, a zarazem czuć się bezpiecznie w naszych przytulnych domach.
Budownictwo jest umiejętnością wznoszenia różnego rodzaju budowli, w tym także obiektów inżynieryjnych. Jest to również dziedzina wiedzy zajmująca się projektowaniem, konstruowaniem i realizowaniem konkretnych budowli.
Najbardziej charakterystyczną cechą budownictwa na ziemiach polskich była dominacja drewna jako budulca, która trwała aż do przełomu XIX i XX w. Z kamienia i cegły wznoszono przede wszystkim świątynie, obiekty rezydencjonalne oraz dzieła obronne. Było tak dlatego ponieważ owa technika budowlana była w tamtych czasach droga i mogli sobie na nią pozwolić tylko najbogatsi obywatele i najpotężniejsze instytucje. Murowana zabudowa pojawiała się tylko w najważniejszych miastach. Na przełomie XIV i XV w. wykształciły się cechy grupujące fachowców z branży budowlanej, ale wkrótce ustrój cechowy stał się barierą w nowocześniejszej organizacji prac budowlanych.
Przemiany w budownictwie wiązały się z nowymi trendami w architekturze oraz ze stałym postępem technicznym. Prócz obiektów wznoszonych w duchu europejskiego uniwersalizmu, masowo pojawiały się domy charakterystyczne dla ziem polskich, czyli np. chałupa lub dwór szlachecki, z łamanym „polskim dachem”, kryte gontem lub strzechą. Najbardziej konserwatywne było zawsze budownictwo wiejskie, najwytrwalej trzymające się tradycji.
Osobnym zagadnieniem budowlanym jest architektura, będąca „sztuką piękną” w budownictwie, zajmująca się stroną estetyczną projektowania: od budowli, przez zespoły osiedleńcze (urbanistyka) po kształtowanie krajobrazu (architektura krajobrazu).
Mieszkania, w których teraz żyjemy są wynikiem wieloletnich przemian w tradycji budownictwa. Jest to dziedzina silnie ewoluująca, nowe budowle powstają masowo w dużych, rozwijających się miastach. Dzięki budownictwu możemy podziwiać piękne zabytki, a zarazem czuć się bezpiecznie w naszych przytulnych domach.
Licencja: Creative Commons
