- poprawę warunków wzrostu
- zmianę mikroklimatu gleby i powietrza wokół roślin (większa wilgotność)
- przyspieszenie zbiorów (np. w warzywach, truskawkach)
- poprawę wielkości i jakości plonów (np. lepsze wybarwienie)
- podniesienie albo obniżenie temperatury gleby,
- zmniejszenie dobowych wahań temperatury i wilgotności gleby,
- ograniczenie parowania wody z gleby,
- zapobiegnie niszczeniu struktury gleby,
- ochronę podłoża przed erozją wodną i wietrzną,
- ograniczenie wypłukiwania z gleby składników pokarmowych głównie azotu i potasu,
- zmniejszenie ryzyka wystąpienia chorób grzybowych i szkodników,
- ochronę przed zabrudzeniem się w wyniku kontaktu z glebą,
- stymulację rozwoju mikroorganizmów glebowych.
Do ściółkowania można wykorzystać korę i igliwie sosnowe, słomę, suchą trawę i chwasty; kompost, torf, obornik, trociny, wióry i zrębki drzewne, łuski kokosowe, papier i gazety
Plusy i minusy stosowanych ściółek organicznych
+ wzrost aktywności biologicznej gleby,
+ poprawę struktury gleby,
+ zmniejszenie ryzyka erozji gleby,
+ wzbogacenie wierzchniej warstwy gleby w substancję organiczną,
+ zmniejszenie wahań wilgotności gleby,
+ wzbogacenie atmosfery wokół roślin w CO2 (intensywniejsza fotosynteza)
- nasilenie chorób,
- wzrost liczebności gryzoni,
- sorpcje biologiczną azotu,
- wzrost kwasowości przy niektórych podłożach,
- małą trwałość materiału,
- potrzebę dużej ilości materiału (koszty).
Ciekawym rodzajem organicznej ściólki jest zastosowanie żywych rosnących roślin. W zależności od tego czy wybierzemy jednoroczne czy wieloletnie możemy wśród roślin uprawnych mieć "zielony dywan" lub tzw. mulcz - oba rozwiązania spełniają zadania wymienione powyżej.
