Radiodyfuzja - nadawanie przekazów radiowych i telewizyjnych - jest najstarszą i wciąż popularną formą komunikacji elektronicznej, mimo rosnącego udziału innych form transmisji, jak Internet czy przekazy strumieniowe (stosowane m.in. w telefonii komórkowej).
Podstawową zaletą radiodyfuzji jest efektywność przekazu - możliwość równoczesnego dotarcia do praktycznie nieograniczonej liczby odbiorców. Wciąż jednak dominuje „specjalizacja” urządzeń odbiorczych (są to głównie radioodbiorniki i telewizory przeznaczone na określony rynek, rzadziej tunery FM/TV w komputerach i laptopach, stosunkowo rzadko telefony komórkowe z możliwością odbioru mobilnej telewizji w jednym ze standardów).
Pokonanie barier wynikających z różnych zakresów używanych częstotliwości (od fal długich do mikrofal), rodzajów przekazu (radiofonia analogowa i cyfrowa, telewizja naziemna, telewizja mobilna), standardów i technologii (różne modulacje, systemy kodowania koloru, technika analogowa i cyfrowa w wielu niekompatybilnych odmianach) staje się możliwe dzięki osiągnięciom współczesnego przemysłu półprzewodnikowego i rozwojowi oprogramowania działającego na wydajnych platformach sprzętowych.
Szczególne zasługi na tym polu ma angielska firma Mirics Semiconductor, opracowująca projekty układów scalonych oraz rozwiązania softwarowe uniwersalnych odbiorników, z wizją odbioru „wszystkiego i wszędzie”, przy zapewnieniu niskich kosztów pozwalających na implementację w wielu urządzeniach, potencjalnie przygotowanych do takiej funkcji (laptopy, mini-notebooki, PDA, urządzenia do nawigacji satelitarnej, telefony komórkowe, przenośne odtwarzacze multimedialne, odbiorniki „globalne” itp).
Podstawową zaletą radiodyfuzji jest efektywność przekazu - możliwość równoczesnego dotarcia do praktycznie nieograniczonej liczby odbiorców. Wciąż jednak dominuje „specjalizacja” urządzeń odbiorczych (są to głównie radioodbiorniki i telewizory przeznaczone na określony rynek, rzadziej tunery FM/TV w komputerach i laptopach, stosunkowo rzadko telefony komórkowe z możliwością odbioru mobilnej telewizji w jednym ze standardów).
Pokonanie barier wynikających z różnych zakresów używanych częstotliwości (od fal długich do mikrofal), rodzajów przekazu (radiofonia analogowa i cyfrowa, telewizja naziemna, telewizja mobilna), standardów i technologii (różne modulacje, systemy kodowania koloru, technika analogowa i cyfrowa w wielu niekompatybilnych odmianach) staje się możliwe dzięki osiągnięciom współczesnego przemysłu półprzewodnikowego i rozwojowi oprogramowania działającego na wydajnych platformach sprzętowych.
Szczególne zasługi na tym polu ma angielska firma Mirics Semiconductor, opracowująca projekty układów scalonych oraz rozwiązania softwarowe uniwersalnych odbiorników, z wizją odbioru „wszystkiego i wszędzie”, przy zapewnieniu niskich kosztów pozwalających na implementację w wielu urządzeniach, potencjalnie przygotowanych do takiej funkcji (laptopy, mini-notebooki, PDA, urządzenia do nawigacji satelitarnej, telefony komórkowe, przenośne odtwarzacze multimedialne, odbiorniki „globalne” itp).
Licencja: Creative Commons
