Jest to słabo zaludnione państwo, żyje tu poniżej miliona ludności, a wielkością przypomina Szwajcarię. Posiada jednak niezaprzeczalny, wręcz magiczny urok – powiedzą miłośnicy tego zakątka.
Turystyka jest tutaj słabo rozwinięta, gdyż rząd prowadzi w tym zakresie bardzo restryktywną politykę, chcąc chronić miejscowe tradycyjne wartości. Kraj ten nigdy nie został skolonizowany, a Bhutańczycy są z tego niezwykle dumni. W większości trudnią się rolnictwem, praktykują buddyzm tybetański. Jest to religia państwowa i odgrywa ważną rolę w codziennym życiu.
Niniejszy przewodnik został napisany przez specjalistkę w dziedzinie etnologii, kultury i historii tego kraju, prowadzącą badania naukowe w Paryżu i regularnie rezydującą w Królestwie Bhutanu. Książka w pasjonujący sposób wprowadzi nas w tajniki bhutańskiej kultury i będzie niezbędnym towarzyszem w czasie podróży po tym kraju.
Françoise POMMARET jest tybetologiem i wiele podróżowała po Azji, a zwłaszcza po Bhutanie, gdzie mieszka i pracuje od 1981 roku. Wchodziła w skład zespołu badawczego w Bhutan Tourism Corporation (1981-86), następnie prowadziła badania historyczne w Departamencie Edukacji Rządu Królestwa Bhutanu. Obecnie kieruje badaniami naukowymi w CNRS (Państwowym Ośrodku Badań Naukowych) specjalizując się w historii i etnologii. Nauczała również historii i cywilizacji Himalajów w Instytucie Języków i Cywilizacji Wschodnich (INALCO) w Paryżu. Mieszka w Bhutanie, gdzie wykłada na Uniwersytecie Królewskim kontynuując jednocześnie badania w dziedzinie kultury i edukacji.
Françoise Pommaret ukończyła historię sztuki i archeologię (Uniwersytet Panthéon-Sorbonne), oraz studia w zakresie języka tybetańskiego (INALCO). Swą pracę doktorską poświęciła antropologicznej i historycznej analizie zjawiska duchów w świecie tybetańskim (nagroda Delalande-Guérineau przyznawana przez Académie des Inscriptions et Belles-Lettres – Akademię Napisów i Literatury).
Mówi w języku francuskim, angielskim, dzongkha / Termin „dzongkha” pochodzi od słowa dzong = zamek. Bhutańczycy mówią „językiem zamków” – lokalnych centrów religijnych i administracyjnych. Dzongkha jest dialektem języka tybetańskiego; oprócz dzongkha w Bhutanie używanych jest lokalnie kilka innych dialektów tybetańskich. przyp. red./ i czyta po tybetańsku. Oprócz bardzo licznych artykułów naukowych, czy artykułów o tematyce bardziej ogólnej, opublikowała wiele dzieł, m.in. Les Revenants de l’Au-delà dans le monde tibétain (Wyd. CNRS, Paryż 1998) ; Bhutan : Mountain Fortress of the Gods (Serindia, Londyn 1997, we współpracy z C. Schicklgruber) ; Tibet, une civilisation blessée (Gallimard Découvertes, Paryż 2002) ; Bhoutan, au plus secret de l’Himalaya (Gallimard, Paryż 2005). Pod jej dyrekcją ukazała się również książka Lhasa : Lieu du Divin (Olizane, Genewa 1997).
Turystyka jest tutaj słabo rozwinięta, gdyż rząd prowadzi w tym zakresie bardzo restryktywną politykę, chcąc chronić miejscowe tradycyjne wartości. Kraj ten nigdy nie został skolonizowany, a Bhutańczycy są z tego niezwykle dumni. W większości trudnią się rolnictwem, praktykują buddyzm tybetański. Jest to religia państwowa i odgrywa ważną rolę w codziennym życiu.
Niniejszy przewodnik został napisany przez specjalistkę w dziedzinie etnologii, kultury i historii tego kraju, prowadzącą badania naukowe w Paryżu i regularnie rezydującą w Królestwie Bhutanu. Książka w pasjonujący sposób wprowadzi nas w tajniki bhutańskiej kultury i będzie niezbędnym towarzyszem w czasie podróży po tym kraju.
Françoise POMMARET jest tybetologiem i wiele podróżowała po Azji, a zwłaszcza po Bhutanie, gdzie mieszka i pracuje od 1981 roku. Wchodziła w skład zespołu badawczego w Bhutan Tourism Corporation (1981-86), następnie prowadziła badania historyczne w Departamencie Edukacji Rządu Królestwa Bhutanu. Obecnie kieruje badaniami naukowymi w CNRS (Państwowym Ośrodku Badań Naukowych) specjalizując się w historii i etnologii. Nauczała również historii i cywilizacji Himalajów w Instytucie Języków i Cywilizacji Wschodnich (INALCO) w Paryżu. Mieszka w Bhutanie, gdzie wykłada na Uniwersytecie Królewskim kontynuując jednocześnie badania w dziedzinie kultury i edukacji.
Françoise Pommaret ukończyła historię sztuki i archeologię (Uniwersytet Panthéon-Sorbonne), oraz studia w zakresie języka tybetańskiego (INALCO). Swą pracę doktorską poświęciła antropologicznej i historycznej analizie zjawiska duchów w świecie tybetańskim (nagroda Delalande-Guérineau przyznawana przez Académie des Inscriptions et Belles-Lettres – Akademię Napisów i Literatury).
Mówi w języku francuskim, angielskim, dzongkha / Termin „dzongkha” pochodzi od słowa dzong = zamek. Bhutańczycy mówią „językiem zamków” – lokalnych centrów religijnych i administracyjnych. Dzongkha jest dialektem języka tybetańskiego; oprócz dzongkha w Bhutanie używanych jest lokalnie kilka innych dialektów tybetańskich. przyp. red./ i czyta po tybetańsku. Oprócz bardzo licznych artykułów naukowych, czy artykułów o tematyce bardziej ogólnej, opublikowała wiele dzieł, m.in. Les Revenants de l’Au-delà dans le monde tibétain (Wyd. CNRS, Paryż 1998) ; Bhutan : Mountain Fortress of the Gods (Serindia, Londyn 1997, we współpracy z C. Schicklgruber) ; Tibet, une civilisation blessée (Gallimard Découvertes, Paryż 2002) ; Bhoutan, au plus secret de l’Himalaya (Gallimard, Paryż 2005). Pod jej dyrekcją ukazała się również książka Lhasa : Lieu du Divin (Olizane, Genewa 1997).
Licencja: Creative Commons
