Sami perfekcjoniści nie widzą nic złego w tym, że chcą być doskonali uważając, iż ta cecha jest pożądana, wspierająca rozwój osobisty, zarówno na etapie edukacji jak i w pracy. Przesadny perfekcjonizm jest jednak przez psychologów traktowany jako dewiacja i podlega leczeniu. Skutki perfekcjonistycznego podejścia do obowiązków mają bowiem często swój tragiczny finał.
Strach przed porażką
Osoby ogarnięte perfekcjonizmem panicznie boją się porażki. Ma to związek z jednej strony z brakiem akceptacji siebie i nieustanną koniecznością udowadniania sobie, że są w czymś dobrzy, a z drugiej z przekonaniem, że nawet najmniejszy błąd, pomyłka oznacza dyskredytację w oczach innych. Takie osoby nie potrafią spojrzeć na niepowodzenie przez pryzmat nowego, zdobytego doświadczenia, które czegoś ich nauczyło, mają również skłonność do wyolbrzymiania rozmiarów klęski. Taka postawa prowadzi często do załamania nerwowego, depresji, spadku poczucia własnej wartości, a w skrajnych przypadkach nawet do myśli samobójczych.
Perfekcjoniści a efektywność działań w firmie
Może się wydawać, iż pracownik, który dba o dokładność w wykonywaniu swoich obowiązków to skarb. Nic jednak bardziej mylnego, a to dlatego, że perfekcjoniści mają skłonność do prokrastynacji. Działając według zasady: albo wszystko albo nic mają tendencję do odkładania powierzonych im obowiązków na później. Ciągłe dopracowywanie szczegółów, działanie pod presją czasu i nieustanne niezadowolenie z efektów sprawia, iż nigdy nie są w stanie poczuć się prawdziwie spełnieni.
Relacje z innymi ludźmi
Zazwyczaj perfekcjoniści nie są specjalistami w dziedzinie relacji międzyludzkich, Sami dążąc do doskonałości często wymagają przyjęcia takiej samej postawy od innych. W pracy nieufnie spoglądają na osoby, które odpoczywają czy załatwiają swoje prywatne sprawy, przez co są nielubiani w firmie. Tworząc złą atmosferę w pracy, przyczyniają się do spadku efektywności pracowników. Jeszcze gorzej jeśli perfekcjoniści próbują swoje podejście do życia przenieść na grunt domowy. W takim wypadku może ich bowiem rozdrażnić nawet najmniejsza błahostka- bałagan w pokoju dziecka, nieuprasowana koszula męża itp., a to już jest niebezpieczne.
Obsesyjno-maniakalny perfekcjonizm wymaga leczenia. Polega ono na pomocy w zmianie podejścia do swoich zadań, nabycia umiejętności przyznawania sobie prawa do błędów, radzenia sobie ze stresem wprowadzając najłatwiejsze techniki relaksacyjne itp. Ważne, by odzyskać dzięki temu świeżość spojrzenia na własne życie, dzięki któremu otworzą się nowe, niezauważane dotychczas możliwości.
