Czytane dziecku takich opowieści nie tylko rozwija jego wyobraźnię, uczy dobrych nawyków i zamiłowania do książek, ale daje również coś ważniejszego - odkrywa nowe wymiary ludzkiego życia, których dziecko nie może jeszcze doświadczyć na własnej skórze. Słuchając opowieści o przygodach i podróżach, o miłościach i zawodach, uczy się empatii i kształtuje inteligencję emocjonalną.
Lecz nie należy sądzić, iż każda książka działa stymulująco na rozwój dziecka. Ostatnimi laty wśród literaturoznawców prężnie rozwijają się badania dotyczące baśni i bajek dziecięcych. Cała literatura dziecięca oparta jest bowiem na strukturze mitycznej, która niesie ze sobą znaczenia fundamentalne dla naszego człowieczeństwa. Struktury te nie są rzecz jasna rozpoznawalne przez dziecko, lecz jak twierdzą badacze, tak silnie zakorzeniają się w podświadomości, że mają wpływ na późniejsze kształtowanie się osobowości i postaw.
Niestety bardzo często literatura dla dzieci krytykowana jest przez to, że wpaja dzieciom stereotypy. Szczególnie mocno podkreśla ten fakt dyskurs feministyczny. Według badaczek tego nurtu dziewczynki krzywdzone są, gdyż wpaja im się sztucznie role społeczne, jakie później będą pełniły. I tak czytają o zależności od mężczyzn i uległości im. I choć dziewczynki zachwycają się księżniczkami, które ubrane są w piękne suknie ślubne, i przy ołtarzu stoją z wymarzonym księciem, wcale nie znaczy to, że w przyszłości cenić będą wyłącznie takie powierzchowne wartości jak moda ślubna czy suknie ślubne. Wzorce w bajkach istotnie są dość typowe - lecz nie należy ich demonizować.
Jeszcze ciekawsze są psychoanalityczne interpretacje bajek. To wynik szalonej inspiracji teorią Freuda. Wszytko bowiem interpretuje się tu przez spełnienie fizyczne. I tak Czerwonego Kapturka niektórzy literaturoznawcy odczytują, jako pożegnanie z dziewictwem...
