Cyklopowe budynki tej wspaniałej cywilizacji były niesamowite. Technologia, z którą wykonano miasta, była niewyobrażalna i nie miała żadnego pierwowzoru w przyrodzie.

Data dodania: 2012-06-10

Wyświetleń: 1473

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 0

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

0 Ocena

Licencja: Creative Commons

W tamtych świetnych czasach, zanim ostatni olbrzym wyzionął ducha, na naszej planecie istniała wspaniała cywilizacja Ashtryuuga. Potęga tamtych ludzi była tak ogromna, że na Ziemi nie istniała właściwie żadna przeciwwaga dla nich. Tamci już dawno pokonali tak zwaną "barierę uranu" i zimne rozszczepienie atomu było dla nich czymś prymitywnym. I byli świadomi własnej potęgi, bo wystarczyło tylko spojrzeć na budowle i inne osiągnięcia, aby wpaść w zachwyt.

Cyklopowe budynki, które wznosili, były o wiele potężniejsze od najwyższych gór i zdawały się żyć własnym, niepojętym życiem. Dostrzec je można było z odległości wielu mil, a kiedy stanęło się blisko nich, ich dachy były zakryte warstwą chmur. Ludzie ci potrafili również sterować pogodą – żadnym problemem dla nich nie było wywołanie deszczu czy utrzymanie słonecznej pogody przez określoną ilość dni. Najbardziej rozłożyste miasto, które stworzyli, ciągnęło się od oceanu do oceanu. Miejsce to – zwane Latryuli – było ich stolicą, ale nie było jedynym miastem.

Powyżej najwyższych gór Ziemi unosiło się w powietrzu cyklopowe miasto Xahprih podtrzymywane potężnymi antygrawitacyjnymi generatorami kryształowymi. Minerał te pobierały w jakiś tajemniczy sposób energię z gwiazd i wyglądało na to, że nigdy się nie wyczerpią. Dokoła Xahprih latało mrowie mniejszych obiektów. Prawdopodobnie każdy z mieszkańców mógł sobie pozwolić na swój własny latający wehikuł. Xahprih dawało potężny cień, który sprawiał, że znaczny obszar spowity był w mroku na okrągło.

Początkowo myślałem, że to wszystko, co stworzyli tamci. Jednak okręt powietrzny wielkości boiska do piłki nożnej zanurzający się w odmęty oceanu sprawił, że podążyłem za nim. I moim oczom ukazał się kolejny cud techniki: podwodne miasto Vurhinix zajmujące 1/3 całego dna oceanicznego. I tutaj podobnie jak w przypadku Xahprih zauważyłem wiele małych łodzi podwodnych – większych, mniejszych, emanujących zielonkawym światłem. Co ciekawe, podporządkowali sobie życie podwodne – sterowali rybami i ssakami, sterując nimi za pomocą dźwięków.

Kiedy skupiłem się, wyczułem obecność innych miast – ukrytego w litosferze Nirvupur, położonego w piaskach pustyni Syuurlen czy znajdującego się w kosmicznej pustce Enoshyern. Nie musiałem odwiedzać ani jednego takiego miejsca aby wiedzieć, że mieszkańcy posługiwali się technologią, z pomocą której skolonizowaliby nie tylko Ziemię, ale również cały Układ Słoneczny. Zresztą wystarczyłaby tylko mała część broni, której byli w posiadaniu aby zniszczyć ewentualny opór na każdej z planet.

Z każdym dniem Ashtryuuga stawała się w postępie geometrycznym potężniejsza i potężniejsza. W pewnym momencie ich siła byla tak wielka, że wszystkie miasta zlały się w jedno gigantyczne, globalne megalopolis – Ashgnarok. Arsenały połączyły się ze sobą tworząc największą siłę militarną w dziejach. Stali się tak wielcy, że zagrozili nawet samym bogom. A ci nie mieli zamiaru tolerować tego faktu.

Pewnego dnia byłem świadkiem katastrofy o niespotykanym zasięgu. Morze zamarzło, wulkany wybuchły, powietrze zamieniło się w trującą esencję. W jednej chwili wszystkie miasta zostały znad i spod powierzchni ziemi zmiecione przez gniew bogów. Ludzie spodziewali się ataku od zewnątrz, ale żeby zaatakowała ich sama natura? Uratowało się jedynie Enoshyern, które czym prędzej odleciało w przestrzeń kosmiczną uciekając od oprawców. W magiczny sposób cyklopowa cywilizacja Ashtryuuga zniknęła z kart dziejów.

Bogowie byli przerażeni swoim dziełem. Wiedzieli, że źle postąpili, ale w końcu nie bylo innego wyjścia. Ludzie wymknęli się spod kontroli i nie było innego wyjścia. Ale to nic. Zgromadzenie uznało, że powołają ludzkość do życia raz jeszcze – może za kilka milionów lat. A jeśli ponownie zbyt urosną w siłę, spotka ich to samo, co mieszkańców Ashtryuugi. Zostało postanowione.

Licencja: Creative Commons
0 Ocena