Specjaliści podkreślają, iż zaangażowanie pacjenta, znajomość powinności oraz praw i ich zrozumienie mogą być pomocne we właściwym współdziałaniu chorego z zespołem leczącym, co znajduje przełożenie na lepsze efekty lecznicze.
Pacjent ma prawo:
– do przestawienia mu szczegółowego i indywidualnego planu leczenia. Powinien zostać zapoznany ze sposobem leczenia. Pełne uczestnictwo w terapii cukrzycy wymaga:
– zaleceń dietetycznych w formie pisemnej, z uwzględnieniem ilości, jakości oraz czasu spożywanych posiłków,
– do wskazówek dotyczących typu, intensywności i czasu trwania wysiłku fizycznego w zależności od wieku, płci oraz obciążeń wynikających z innych chorób,
– do ustalenia dawki oraz czasu przyjmowania doustnych leków obniżających stężenie glukozy we krwi (hipoglikemizujących),
– do szczegółowych instrukcji dotyczących sposobów podawania insuliny, miejsca oraz czasu wstrzyknięcia,
– do porady, w jaki sposób należy zmieniać dawki leków doustnych oraz insuliny w zależności od stężenia glukozy we krwi.
Pacjent ma prawo:
– do określenia indywidualnych docelowych wartości dobrej kontroli cukrzycy, czyli jaki powinien być pożądany poziom glikemii, cholesterolu, ciśnienia tętniczego krwi, masy ciała oraz jaki przewidywany jest czas do ich uzyskania,
– do wdrożenia metod intensywnego leczenia cukrzycy i innych chorób współwystępujących,
– do umożliwienia zapobiegania powikłaniom cukrzycy oraz leczenia szczególnych stanów i problemów zdrowotnych.
Pacjent ma prawo:
– do zapewnienia choremu i jego najbliższym stałej edukacji terapeutycznej,
– do uzyskania informacji o częstości wizyt kontrolnych, terminów wizyt u lekarza prowadzącego, kontaktów i dietetyka oraz o możliwości uzyskania pomocy w stanach naglących,
– do kontrolowania skuteczności leczenia cukrzycy przez systematyczne badania stężenia glukozy we krwi, poziomu hemoglobiny glikowanej, obecności białka w moczu, oceny dna oczu i innych badań określających ogólny stan zdrowia.
Pacjent ma prawo:
– oprócz informowania go o stanie zdrowia, do uzyskania wiadomości o aktualnych dostępnych udogodnieniach socjalnych i ekonomicznych, a także o nowych rozwiązaniach technologicznych i zmianach przepisów poprawiających jakość życia chorego z cukrzycą.
zadania pacjenta:
1. Codzienna kontrola swojej cukrzycy, dzięki czemu zespół leczący zastosuje właściwą pomoc. Pacjent powinien nauczyć się wykonywać i interpretować badania samokontrolne, czyli oznaczanie stężenia glukozy we krwi za pomocą glukometru.
2. Rzetelne prowadzenie dzienniczka samokontroli (zapisywanie swoich obserwacji i wyników badań).
3. Opanowanie umiejętności samodzielnej zmiany dawek leków doustnych i/lub insuliny w zależności od aktualnego stężenia glukozy we krwi.
4. Dbałość o stopy, staranna pielęgnacja, systematyczne i dokładne oglądanie stóp, zapobieganie urazom, używanie właściwego obuwia.
5. Stałe poszerzanie wiedzy o cukrzycy, ciągła edukacja za pośrednictwem literatury, broszur, czasopism dla osób z cukrzycą oraz poprzez strony internetowe.
6. Regularne wizyty kontrolne, konsultacje, badania laboratoryjne.
7. Przestrzeganie diety cukrzycowej, dbałość o prawidłową masę ciała, utrzymywanie aktywności fizycznej.
8. Rezygnacja z nałogów: nikotynowego i alkoholowego.
9. Nauczyć się zapobiegać, prawidłowo rozpoznawać i właściwie postępować podczas niedocukrzenia.
10. Zapisywać swoje wątpliwości i omawiać je w czasie wizyt u lekarza prowadzącego.
11. Nauczyć się rozpoznawać sytuacje, w których konieczny jest kontakt z zespołem leczącym.
12. Pacjent powinien utrzymywać stały kontakt ze swoim zespołem leczącym, z innymi chorymi na cukrzycę i organizacją działającą na rzecz osób z cukrzycą.
