W przypadku urazów w uzębieniu mlecznym może dochodzić do uszkodzenia za­wiązków zębów stałych, które cienka ściana zębodołu oddziela od korzenia zębów mlecznych; uraz zęba mlecznego przenosi się na zawiązek zęba stałego

Data dodania: 2011-10-25

Wyświetleń: 4858

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 0

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

0 Ocena

Licencja: Creative Commons

W przypadku urazów w uzębieniu mlecznym może dochodzić do uszkodzenia za­wiązków zębów stałych, które cienka ściana zębodołu oddziela od korzenia zębów mlecznych; uraz zęba mlecznego przenosi się na zawiązek zęba stałego. Według Andreasena odsetek uszkodzonych zębów stałych po urazach zębów mlecznych waha się od 12 do 69. Rodzaj uszkodzenia zawiązków zębów stałych zależy od wielu czynników, jak: wiek dziecka, stadium rozwoju zawiązka zęba stałego, ułożenie zawiązka zęba stałego w stosunku do korzenia zęba mlecznego, siła urazu, kierunek działania siły, rodzaj uszkodzenia zęba mlecznego.

U dzieci młodszych urazy zębów mlecznych prowadzą do poważniejszych powi­kłań, gdyż zawiązki zębów stałych są we wcześniejszym stadium rozwoju. Wraz z wiekiem dziecka twarde tkanki zęba ulegają mineralizacji, jednak zawartość skład­ników mineralnych jest stosunkowo mała w porównaniu z zębami dojrzałymi. W urazach doznanych u dzieci młodszych — do 2. roku życia, odsetek uszkodzo­nych zębów stałych wynosi 63, natomiast po urazach zdarzających się u dzieci między 7. a 9. rokiem życia — 25. Najwięcej uszkodzeń zębów stałych obserwuje się w przypadku zwichnięć zębów mlecznych, zwłaszcza z przemieszczeniem (52%) i wtłoczeniem zęba w głąb tkanek (69%). Możliwość uszkodzenia zawiązków zę­bów stałych zwiększa się przy jednoczesnym złamaniu kości szczęki i żuchwy. W wyniku urazu w uzębieniu mlecznym może dochodzić do różnego rodzaju uszkodzenia zębów stałych: przebarwienia szkliwa, niedorozwoju szkliwa lub szkliwa i zębiny, rozdarcia korony zęba, zniekształcenia korony, podziału korzenia, zagięcia korzenia, zahamowania rozwoju korzenia, wydzielenia się zawiązka zęba, zaburze­nia wyrzynania się zęba.

Przebarwienie i niedorozwój szkliwa występują najczęściej na po­wierzchniach wargowych siekaczy. Przebarwienia szkliwa stanowią 23% uszkodzeń i są wynikiem urazu doznanego między 2. a 7. rokiem życia, niedorozwoje szkliwa stanowią 12% uszkodzeń zębów stałych i następują po urazach doznanych najczę­ściej około 2. roku życia dziecka. Niedorozwoje twardych tkanek mogą być rozpo­znane badaniem radiologicznym, jeszcze przed wyrżnięciem się zęba stałego. Przebarwienie i niedorozwój szkliwa występujące na pojedynczym zębie przednim świad­czą zwykle o etiologii urazowej.

Rozdarcie korony zawiązka zęba stałego występuje stosunkowo rzadko (3%). Zdarza się po silnych i wczesnych urazach w uzębieniu mlecznym u dzieci do 2 lat. Stosunkowo rzadko występuje również zniekształcenie korony zęba stałego, jako wynik urazu doznanego u dzieci w wieku do 3 lat . Wymie­nione urazy są najbardziej niebezpieczne w 1. roku życia dziecka. Rozdwojenie korzenia zęba stałego zdarza się w przypadkach zwich­nięć zębów mlecznych w okresie, gdy jest ukształtowane około połowy korony zęba stałego. Zagięcie korzenia zęba stałego pod kątem w stosunku do korony zda­rza się przeważnie w przypadku zwichnięć zębów mlecznych z przemieszczeniem występującym u dzieci w wieku między 2. a 5. rokiem życia . Wydzie­lenie się zawiązka zęba stałego jako martwaka obserwuje się bardzo rzad­ko, jako wynik zakażenia i stanu zapalnego tkanek otaczających zawiązek zęba, co uniemożliwia jego dalszy rozwój. Klinicznie stwierdza się obrzęk okolicznej błony śluzowej w obrębie uszkodzonych zębów mlecznych i przetoki ropne. W przypadku przedwczesnej utraty zęba mlecznego po urazie może dochodzić do opoźnionego wyrzynaniasię odpowiedniego zęba stałego, prawdopodobnie na ' skutek zmian zachodzących w tkankach nad zawiązkiem zęba (Andreasen).

Licencja: Creative Commons
0 Ocena