Jedno z najmniejszych zwierzątek z rodziny ssaków. Jest niewiele większa od dużej szczypawki. Dzięki swym niewielkim rozmiarom i chwytliwemu ogonkowi może się zwinnie wspinać po długich źdźbłach traw i trzcin.
Ciekawostką jest to, że badylarka jest jedynym gryzoniem w Europie, który buduje gniazdo na ziemi i jako jedyny ma ogon chwytny. Będąc na wolności samiczki w ciąży bezlitośnie odganiają od siebie samców, natomiast w niewoli potrafią znosić ich obecność. W niektórych regionach północnoniemieckich, gdzie powietrze jest bardzo wilgotne, występuje ciemniejszy podgatunek badylarki - MICROMYS MINUTUS SUBOBSCURUS. Jeśli badylarki żywią się tylko nasionami i ziarnem, dzienna dawka pożywienia musi wynosić 30% procent ich ciężaru.
WIELKOŚĆ
Długość ciała waha się od 5cm do 7,5cm ogon 5do 7 cm
Waga
Dorosłe osobniki w granicach 5-10g.
Rozmnażanie
Dojrzałość płciowa po 45 dniach
seksualna od marca do września ,długość ciąży 21 dni.Liczba młodych od 3-8 młodych w jednym miocie ,czasem 6 miotów w roku .
Tryb życia
Żyje samotnie w lecie aktywna głównie w nocy, zimą aktywniejsza w dzień
Pożywienie
Nasiona trzcin i zbóż, także owady
Długość życia
Na wolności do 18 miesięcy w niewoli do 5lat.
Środowisko
Badylaraka wyszukuje miejsca wilgotne, gęsto zarośnięte trzciną, podmokłe łąki i mokradła porośniete wysoką trawą brzegi potoków rzek.
Można ją spotkać w krzewach na skrajach dróg i szos lub w opuszczonych starych ogrodach. Zimę przeczekuje pod leżącą trzciną lub stogach słomy,ostre zimy przeczekuje w stodołach szopach i domach.
Samce znaczą swój teren o wielkości 400 metrów kwadratowych, samiczkom wystarcza o wiele mniejszy obszar.
Badylarki rozmnażają się łatwo i są zdolne do wydania na świat aż sześciu miotów w roku, w okresie między kwietniem a wrześniem.
W każdym miocie jest od 3 do 8 młodych.Liczniejsze mioty bywają z sierpnia i września.
Młode pozostają w gnieździe 11 dni i bardzo szybko dojrzewają. Matka w tym okresie wychodzi szukać pożywienia, wracając regularnie do gniazda w celu nakarmienia młodych i wykonaniu niezbędnej ich higieny. Ciekawostką jest fakt, iż zjada ich odchody, by nie zwabiły do gniazda niepożądanych gości. Zaledwie po 2 dniach młode umieją sie chwytać i chodzą.
POŻYWIENIE
Jadłospis Badylarki jest bardzo urozmaicony. Zjada nasiona roślin owoce takie jak jagody, owady np. mole, gąsienice, koniki i chrząszcze. Badylarka nie jest wybredna. Żywi się tym co aktualnie jest w ofercie dostosowanej do pory roku. Na wiosnę ssaki te chętnie jedzą młode pąki drzew i krzewów lub świeże pędy. Oprócz nasion zjadają też rożne szkodniki np. mszyce. Spadź, którą wydzielają te owady jest dla Badylarek specjalnym przysmakiem. Ponieważ lubią słodycze jedzą też nektar z kwiatów. By dostać się do ziaren w kłosach wspinają się w górę po źdźbłach traw czy zbóż, podpierając się przy tym swym długim
Ogonkiem, który omotują nawet wokół źdźbła, utrzymując w ten sposób równowagę. Występują w Europie na całej północy poza Skandynawią, na południu w regionie morza śródziemnego w Azji aż po północny wschód Syberii (Jakucja) na dalekim wschodzie w Korei, Japonii, na północy w Mongolii i Chinach. Gatunek ten nie jest chroniony, jednakże jego liczebność wciąż spada w związku z nowoczesną gospodarką rolną.
