Wiersz "Powiedz" to próba  rozliczenia swojego dotychczasowego życia, które zaczęło się w mrocznych czasach polskiego  Stalinizmu, poprzez kolejne epoki dla jednych znane, dla drugich mniej, trafiło do obecnych czasów, które będzie trudno zdefiniować historykom.

Data dodania: 2011-03-02

Wyświetleń: 1951

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 2

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

2 Ocena

Licencja: Creative Commons

Wiersze  "Powiedz" i "Prawda Okrutna" są wyrazem mojej frustracji, przyczyną której są czasy obecne. Po zrywie lat roku siedemdziesiątego i osiemdziesiątego. Liczyłem na to, że w końcu się coś zmieni. Zmieniło się. Ale czy na lepsze?

Powiedz!

Czemu życie nam tak poszło?                            

Przecież nie tak chcieliśmy.                         

Dziś wspominamy gorzko                           

Nadzieje które mieliśmy.                             

Odeszła nasza młodość.                               

I odszedł  też, jej żar.                                   

Wspomnienia z naszych czynów.                  

Pijemy z gorzkich czar.                                 

A miało być tak dobrze.

Nasz miał być cały świat!

Dziś wszystko to wygląda

Jak suchy, zmięty kwiat

Gdzie są radości nasze?

Gdzie rozbawiony Świat?

Zostały tylko żale,

A w ręku zwiędły kwiat

Nie cieszą nas juz gwiazdy

I wschodów słońca światło

Ono, jest jakieś mikre!

Bo ono też wyblakło

Kształt chmur

nie przypomina

Tych  marzeń co przed laty

Były tak bardzo silne.

Zdolne, by ruszyć Światy

Wciąż jednak się łudzimy.

Nadejdzie lepsze jutro.

A ono nie nadchodzi.

Dlatego tak nam smutno.

                                    2008r.

Prawda okrutna. 

(Nie będzie lepszego jutra)

Krok, za krokiem pomału.

Tak idziemy przez dzieje.

Byli tu nasi dziadowie

Byli tu nasi ojcowie

Teraz My tu jesteśmy

A wszystkich nas łączy, nić jedna.

Oni mieli. My mamy, nadzieję.

Nadzieję;

Na lepsze jutro.

Na dni pełne chwały.

Na miłość, co nigdy nie zgaśnie.

- A jak jest naprawdę?

- To wiemy!

Lecz prawdzie tej w oczy.

My spojrzeć nie chcemy!.

Bo po co?

Nie chcemy dni szarych.

Co tylko mijają bez echa

Wierzymy, że jutro

Jest lepsze niż dzisiaj.

Tak trudno nam dostrzec

Tę prawdę okrutną.

Że nie ma lepszego jutro!

To dzisiaj żyjemy

To dzisiaj kochamy

To dzisiaj jesteśmy wspaniali

Są ludzie co jeszcze się łudzą.

Szukając!

A prawda jest przecież okrutna!

-Kochani!

-Na próżno szukacie!

-I tak nie znajdziecie!

-Nie ma lepszego jutra!

Zapytasz.

-Więc po co to wszystko?

I po co świat zmieniać?

Odpowiem.

- Masz czas który Ci dano.

Masz miłość.

Masz jeszcze marzenia.

Czas będzie przemijał.

- Jak?

- Od Ciebie zależy!

Do tego masz miłość

W pomocy marzenia

To wszystko  pozwoli ci przeżyć

                                            2003r

Wojenny Człowiek

„Człowiek to brzmi dumnie”

Kiedyś się pisało

Również  tak myślało

Co teraz nam ludziom

z tej dumy zostało?

„Człowiek to brzmi durnie”

Dziś by lepiej brzmiało

                                   2003-01-09

Licencja: Creative Commons
2 Ocena