Pracujesz dla pieniędzy?
W jednym z moich artykułów odważyłem się postawić dość śmiałą tezę dotyczącą niewolnictwa. Ku przypomnieniu: miliardy ludzi tkwią w niewoli pieniądza nawet o tym nie wiedząc.
Nie wiem, czy słowa te spowodowały oburzenie wśród czytających, czy też skłoniły do refleksji. Być może trudno jest niektórym przyznać, że jest to szczera prawda.
Sądzę jednak, że trzeba dalej pisać. Nie robię tego jednak dlatego, że uważam się za jakiegoś mesjasza, który wyzwoli z niewoli. Robię to dlatego, aby podzielić się swoimi doświadczeniami i wiedzą, którą zdobyłem.
Szkoła nie uczy o pieniądzu i finansach
Jestem nauczycielem i gdy w szkole przyglądam się moim uczniom zauważam, że ponad 90% z nich idzie w kierunku niewoli finansowej. Zazwyczaj wygląda to tak: liceum, matura, praca połączona ze studiami zaocznymi, pierwsze kredyty… Efekt: kolejny człowiek, który przypasował się do systemu.
Rakfinansowy.com ma być pewnego rodzaju pomocą dla tych, którzy w tym systemie się znaleźli. Wybaczcie dygresję, ale nasuwa mi się film „Matrix” – tam też ludzie byli podłączeni do systemu. Brzmi mi w uszach kwestia Trynity: „Neo, matrix has you”.
Mógłbym powiedzieć: Szanowny czytelniku system Cię więzi.
Sposób wyjścia z dyktatu pieniądza
Wracając do meritum sprawy: pieniądze nas wiążą. Nie uważam, że czas aby się ich pozbyć. To by było niedorzeczne. Uważam jednak, że można lepiej nimi zarządzać. Że można odwrócić role i zamiast pracować dla pieniędzy sprawić, aby pieniądze pracowały dla Ciebie i dla mnie.
Spytasz być może: Czy pieniądze pracują dla Ciebie. Odpowiem Ci szczerze: tak, choć nie w takiej mierze jakiej bym chciał. Jestem bowiem dopiero na początku mojej drogi do wolności finansowej.
Jak widzisz zatem, ja też się dopiero uczę i rozpoczynam wychodzenie ze systemu. Zachęcam Cię do tego samego – razem będzie nam łatwiej osiągnąć cel.
Stoisz teraz przed wyborem – wrócę znów do Matrixa – którą pigułkę wybierzesz? Niebieska: zostajesz w tym co jest, a pieniądz Cię zniewala. Czerwona: zaczynasz zaganiać pieniądz do pracy.
.
