Tematyka i organizacja kursu
Tematyka podstawowego kursu złotniczego powinna zawierać takie elementy jak:
- informacje na temat zasad bezpieczeństwa w pracowni złotniczej
- informacje na temat prawa i przepisów probierczych
- informacje na temat właściwości i przeznaczenia metali stosowanych w branży złotniczej
- informacje na temat rozpoznawania i przeznaczenia kamieni jubilerskich
- informacje na temat asortymentu wyrobów
- informacje oraz praktyczne użycie podstawowych narzędzi i maszyn stosowanych w złotnictwie
- informacje oraz praktyczne zastosowanie technik wykonawczych (obróbka ręczna i mechaniczna)
- informacje na temat podstaw projektowania oraz ergonomii
Dodatkowo w programie kursu mogą się też znaleźć: informacje na temat źródeł wiedzy złotniczej, wystawiennictwa, udziału w konkursach, kształtowania indywidualności twórczej oraz rozwoju zawodowego. Program dobrego kursu nie skupia się wyłącznie na nauczeniu podstawowych umiejętności, ale zwraca również uwagę na rozbudzenie i rozwinięcie zdolności artystycznych uczestników oraz przygotowanie ich do samodzielnej działalności zawodowej lub dalszego szkolenia.
Nie jest istotne, czy teoretyczna część kursu zostanie z niego wydzielona i prowadzona osobno, czy też stanie się integralną częścią zajęć. Nie jest też istotna częstotliwość zajęć, choć nauka w zbyt dużym tempie nie pozwala na gruntowne przeanalizowanie i przemyślenie wszystkich zagadnień. Istotne jest natomiast to, aby kurs odbywał się systematycznie, obejmował wystarczającą do opanowania nowej wiedzy ilość godzin zajęć i aby poszczególne zajęcia nie były zbyt krótkie ani zbyt długie i męczące.
Przebieg zajęć
Każde ćwiczenie praktyczne, odbywające się w czasie trwania kursu, powinno składać się z części teoretycznej (omówienie tematu ćwiczenia i wprowadzanych technik, wskazanie nowych zagadnień, prezentacja przykładów prac wykonanych daną techniką, omówienie i korekta projektów uczniów itp.) oraz z części praktycznej, nad której przebiegiem czuwa nauczyciel. Po wykonaniu ćwiczenia powinno ono zostać skomentowane przez nauczyciela oraz omówione przez całą grupę, a wszelkie niejasności – jeśli się pojawią – powinny zostać ostatecznie wyjaśnione.
Praca w grupie
Często zdarza się, że grupa nie może utrzymać stałego, jednakowego tempa pracy – w jej skład wchodzą osoby, które pracują szybciej i takie, którym potrzebna jest do wykonania danego zadania większa ilość czasu. Ważne jest więc, aby w ramach programu szkolenia znalazł się czas na dodatkowe ćwiczenia dla wybitnie zdolnych uczestników oraz możliwość nadrobienia zaległości dla uczniów pracujących wolniej, przy czym żaden z uczestników nie powinien być z tego powodu ani faworyzowany ani poddawany krytyce. Prawdopodobnie każdy z uczniów trafi na swoją „piętę achillesową”, ale znajdzie też takie zagadnienie, w którym osiągnie poziom mistrzowski.
Wzajemny szacunek
Relacje w grupie mają kapitalne znaczenie dla przebiegu szkolenia. W miłej, przyjaznej atmosferze łatwiej zdobywać wiedzę, uczniowie nie mają oporów przed zadawaniem pytań, nie obawiają się też ewentualnych trudności i niepowodzeń, mogą bowiem liczyć na pomoc prowadzącego oraz kolegów. Ważne jest wspólne szukanie i dochodzenie do prawidłowych rozwiązań. Dlatego też lepszym nauczycielem będzie ten, kto będzie umiał wyzwolić w grupie potencjał do rozwiązywania problemów, niż ten, kto w autorytarny sposób poda gotowe procedury dojścia do celu.
