Ustawodawstwo polskie zmienia się odkąd wstąpiliśmy do Unii Europejskiej. Jako państwo członkowskie jesteśmy zobligowani do wdrażania norm europejskich i realizowania programów unijnych w różnych dziedzinach życia.

Data dodania: 2010-09-04

Wyświetleń: 1155

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 0

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

0 Ocena

Licencja: Creative Commons

Jedną z konsekwencji dostosowywania prawa polskiego do wymogów unijnych było wprowadzenie zmiany do ustawy Prawo budowlane 1 stycznia 2009 roku. Była to zmiana wynikająca z dyrektywy europejskiej związanej z jakością energetyczną budynków (Dyrektywa 2002/91/WE uchwalona przez Parlament Europejski i Radę Europy). Przepis w wymiarze ogólnym ma na celu wypromowanie wśród krajów Wspólnoty Europejskiej mądrej gospodarki energetycznej w zakresie efektywności energetycznej budynków. Dyrektywa wprowadza obowiązek sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynku, czyli tzw. certyfikacji. Certyfikat energetyczny (potoczna nazwa świadectwa) to dokument, w którym zamieszczone są istotne informacje na temat zapotrzebowania danego budynku na energię niezbędną do ogrzania wody, wentylacji i klimatyzacji obiektu oraz jego ogrzania. Określa klasę budynku i jego jakość właśnie na podstawie oceny energetycznej. Świadectwa opracowuje osoba posiadająca specjalne uprawnienia do tego – tzw. certyfikator energetyczny (nowy termin wprowadzony na potrzeby tej ustawy). Certyfikat energetyczny muszą posiadać wszystkie budynki oddawane do użytkowania, pod najem oraz sprzedawane (właściciel ma obowiązek okazać je na żądanie kupującego), budynki użyteczności publicznej, których powierzchnia przekracza 1000 m² , mieszkania, budynki po modernizacji (np. po termomodernizacji, która zmienia charakterystykę energetyczną obiektu) i lokale w budynkach stanowiące całość techniczno-użytkową. Certyfikat energetyczny wydawany jest na 10 lat.

Licencja: Creative Commons
0 Ocena