Z ekonomicznego punktu widzenia klimat Ziemi stanowi dobro publiczne. Dobro publiczne w ekonomii to takie dobro, które spełnia dwie zasady: niewykluczalności i niekonkurencyjności. Pierwsza mówi, że jeśli tylko dobro zostało dostarczone, to nie można nikogo z korzystania z niego wykluczyć. Druga – że korzystanie z niego przez jedne osoby nie zmniejsza możliwości korzystania z niego przez innych. Niestety, kryje się w tym pułapka utrudniająca właściwe dbanie o dobro publiczne.
Stopniowy wzrost stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze rozpoczął się wraz z rewolucją przemysłową. Miała ona miejsce w XVIII i XIX wieku, a polegała w uproszczeniu na przejściu z tradycyjnego ręcznego wytwarzania dóbr do produkcji fabrycznej. Od tego czasu antropogeniczna (czyli związana z działalnością człowieka) emisja tych gazów na świecie wciąż wzrasta, i wciąż w znacznej mierze nie jest zrównoważona przez procesy ich pochłaniania, co prowadzi do dalszej kumulacji i ocieplania klimatu.
Aby zrozumieć lepiej zjawisko globalnego ocieplenia, konieczne jest zapoznanie się ze sposobem, w jaki węgiel krąży w przyrodzie. Chociaż pierwiastek ten stanowi niecały promil masy naszej planety, to jednak przy jej powierzchni jest wszechobecny. Występuje w oceanie, w atmosferze, w organizmach żywych i w martwej materii organicznej, w glebie i w wodach śródlądowych oraz w niektórych skałach. Jest kluczowy dla życia, które bez niego nie byłoby możliwe w znanej nam postaci.
Wielu osobom wydaje się, że ocieplenie klimatu następuje liniowo w zależności od naszej emisji gazów cieplarnianych. Niestety, nie wygląda to tak prosto. Symulacje komputerowe wykazują istnienie punktów krytycznych, po przekroczeniu których zmiany zachodzą w przyspieszonym tempie, a ich cofnięcie do stanu poprzedniego staje się niemożliwe (w skali czasowej porównywalnej z czasem życia ludzkiej cywilizacji). Dzieje się tak, ponieważ system klimatyczny Ziemi reaguje na wymuszenia sprzężeniami.
Początek zimy nie wydaje się na pozór odpowiednim czasem na to, aby pisać o globalnym ociepleniu. Jest to jednak – paradoksalnie – czas jak najbardziej właściwy. Kiedy na dworze chłód, zwiększa się znacznie nasze zapotrzebowanie na energię pod każdą postacią. Słusznym więc będzie zastanowić się nad tym, że gospodarka emituje tak zwane gazy cieplarniane między innymi przy spalaniu paliw kopalnych – koniecznym także po to, by nam tę energię dostarczyć.
Unia Europejska uczy mnie pokory, do niedawna byłem pewien że jestem przygotowany na każdy absurd, nic dziwnego skoro jednym z mniejszych absurdów było prostowanie bananów. Jednak dzisiaj już wiem iż niczego nie można być pewnym, rzekomi „hakerzy” wykradli Unii Europejskiej limity CO2 po czym je sprzedali.
Od dawna media informują nas o tym, że globalne ocieplenie dotknęło naszą planetę, za co w dużej mierze sami jesteśmy odpowiedzialni.
